بررسي تحليلي ترجمه‌پذيري اسماء الهي در آيه بيست و سه سوره «الحَشر» با استناد به ترجمه آندره شوراكي و كازيميرسكي

برگردان اسماء الهي از زباني به زبان ديگر، بسيار دشوار و به باور شماري از نظريّه‌پردازان معاصر عرصه ترجمه، كاري نشدني است. ولي از آنجا كه يكي از راه‌هاي آشنايي با پروردگار، قرآن است و او از طريق صفات خود به معرّفي خويش در اين كتاب مقدّس مي‌پردازد، ترجمه آن لازم و واجب است. امّا در عين حال، ترجمه‌اي نادرست از اسماء الهي مي‌تواند ذهن خواننده را تحت تأثير قرار دهد و تصوّري غلط و مبهم از خداوند در او ايجاد نمايد. در اين مقاله، سعي بر آن است تا با بررسي تحليلي‌ـ مقايسه‌اي ترجمه اسماء خداوند در آيه بيست و سه سوره «الحَشر» از سوي آندره شوراكي و كازيميرسكي، به ترجمه‌پذيري ويا ترجمه‌ناپذيري آن بپردازيم. به منظور نيل به اين مقصود، با استناد به كتب لغت، تفسير و لغت‌شناسي، و با عنايت به تفاوت‌هاي ظريف معنايي واژگان از منظر ريشه‌شناسي و زبانشناسي، برآنيم تا به بررسي و تحليل معادل‌هاي انتخابي اين دو مترجم بپردازيم. اين پژوهش نشان مي‌دهد كه در بيشتر معادل‌گزيني‌ها، توجّه كافي به ريشه و معناي صحيح اسماء الهي صورت نگرفته است و ترجمه تفسيري و يا اضافه كردن يك قيد و يا صفت تأكيدي به معادل انتخابي در زبان مقصد، مي‌تواند به عنوان راهگشايي در درك ترجمه دقيق اسماء الهي پيشنهاد شود.