نظريه تصويب و تخطئه و تأثير آن بر قرائت‌هاي مختلف از دين

تصويب و تخطئه جزء يكي از احكام و لوازم اجتهاد مي‌باشد. از نظر اماميه، امكان تخطئه در اجتهاد وجود دارد، به اين دليل كه در واقع، حكم شارع وجود دارد، اما ممكن است مجتهد به حكم واقع نرسد. از نظر اهل تصويب، حكم تمام موضوعات وجود ندارد و در اين موارد، امر تشريع به مجتهد واگذار شده‌است. آنچه مجتهد مي‌گويد، حكم شارع است و به همين سبب، هميشه مجتهد، مصيب مي‌باشد. نظريه تصويب ارتباط نزديكي با بحث قرائت‌هاي مختلف دارد. كساني كه قائل به نظريه قرائت‌هاي مختلف مي‌باشند، همانند اهل تصويب مي‌گويند: «قرائت‌هاي مختلف و متفاوتي كه از يك متن صورت مي‌گيرد، همگي صحيح مي‌باشد و امكان تخطئه وجود ندارد»، بازگشت نظريه تصويب و قرائت‌هاي مختلف به نظريه نسبيت مي‌باشد. قرائت‌هاي مختلف متأثر از هرمنوتيك فلسفي مي‌باشد. در اين مقاله سعي داريم بطلان نظريه تصويب و صحت نظريه تخطئه را با روش آيات و روايات ثابت كنيم. در همين راستا، بايد به چند سؤال پاسخ داد: 1ـ دلايل و مستندات قائلان به تصويب چيست؟ 2ـ دلايل اماميه بر ردّ تصويب و دفاع از تخطئه چيست؟ 3ـ آيا ديدگاه اهل سنت درباره تصويب، همان مسئله قرائت‌هاي مختلف از دين است؟.