واكاوي نظريه «جدايي نهاد دين از حكومت» در مكتب علوي(ع)

با نگاه گذرا به تاريخ زندگي پيامبران الهي، اين واقعيت را به‌روشني مي‌توان دريافت كه آنان رهبري جوامع بشري را در حوزه‌هاي مختلف زندگي فردي و اجتماعي و نيز دنيوي و اخروي به‌دست داشته‌اند و در پي رسالت الهي خود، ضمن مبارزه با انواع انحرافات اعتقادي و اخلاقي با ناهنجاري‌هاي اجتماعي، اقتصادي و سياسي نيز شديداً برخورد مي‌كردند و براي اصلاح آن‌ها به تلاش‌هاي گسترده طاقت‌فرسايي دست مي‌زدند. حال آنكه سكولاريسم نظريه‌اي است كه بر محدوديت نقش دين در زندگي تأكيد دارد و يكي از خواسته‌هاي اصلي آن، جدايي دولت از نهاد دين است. سكولارها دين را امري فردي مي‌دانند كه شايستگي دخالت در امور مهم زندگي، از جمله حكومت را ندارد؛ به عبارت ديگر، آنان در پي حكومت و دولتي مستقل از دين هستند. از اين رو، هدف مقالهي حاضر آن است كه به سبك مسئله‌محور، با روش توصيفي‌ـ تحليلي و به صورت كتابخانه‌اي، اولاً به رهيافت علوي(ع) در مقوله دين و سياست دست يابد. ثانياً به نقد وارده بر نظريه سكولاريسم، مبني بر جدايي دين از سياست با توجه به ديدگاه امام علي(ع) بپردازد.