بسط استعاري مفاهيم ذهني مرتبط با «روز قيامت» در قرآن كريم از منظر معناشناسي شناختي (براساس طرح‌واره‌هاي تصويري حجمي)‌

معناشناختي شاخه‌اي از دانش زبان‌شناسي شناختي است كه سعي در ايجاد برقراري ارتباط ميان واژه‌ها و مفاهيم ذهني از طريق الگوگيري از افعال فيزيكي و اندام‌هاي جسمي انسان دارد. ازجمله شيوه‌هايي كه معناشناسي شناختي بدان تكيه كرده ‌است،بسطاستعاري معناي مركزي واژگان و ارائه طرح‌واره‌ تصويري در جهت درك مفهوم انتزاعي نهفته در حوزه معنايي واژه در بافت زباني‌گفتاري است. قرآن كريم، اين معجزه ادبي‌فرهنگي، كه با هدف ارشاد انسان در مسير اصلي خلقت بر پيامبر گران‌قدر اسلام صلوات الله عليه نازل شده ‌است،دربارۀ روز عظيم قيامتنكات مهمي را به شيوه‌هاي مختلفِ بياني متذكر مي‌شود؛ ازين‌رو در پژوهش حاضر كوشش شده است تا با استناد بر روش وصفي‌تحليلي و با ارائه انواع طرح‌واره تصويري در حدّ امكان پرده از زيبايي‌هاي ناب نهفته در جملات و عبارات مفهومي حوادث روز قيامت برداشته شود. دستاورد پژوهش گوياي آنست كه بيان مفاهيم ذهني با استفاده از تعامل فيزيكي انسان با پديده‌هاي محيط بيروني گستره معنايي واژگان را وسعت مي‌بخشد. در‌همين‌راستا مخاطب قادر خواهد بود مفاهيم پيچيده را با توجه به پيوند هم‌نشيني واژگان در بافت زباني‌گفتاري رمزگشايي كند.