اثر قصد در قتل عمد

قتل عمد يكي از شديدترين جرائم جامعه بشري است كه روزبروز گستردگي بيشتري مي‌يابد. تحقيق حاضر به منظور بررسي اثر قصد در تحقق قتل عمد به واكاوي مستندات فقهي پرداخته است؛ و چون عمده دليل در مباحث كيفري ادله نقلي است و جنبه تعبدي بر ساير جنبه‌ها غلبه دارد؛ ادله روايي بصورت خاص مدنظر قرارگرفته است. براساس يافته‌هاي پژوهش حاضر در صورت اثبات قصد قتل، عمد خاص صورت مي‌گيرد كه علاوه بر تقصير عامد، محكوميت او به قصاص قطعي است؛ ولي درصورتي‌كه قصد قتل براي قاضي احراز نگردد و تنها نشانه عمد بودن، استفاده از آلت قتاله باشد؛ هرچند تقصير به جهت استفاده از آلت قتاله ثابت است ولي اين عمدِ عام حكم قصاص درپي ندارد و روايتي كه مستند حكم به قصاص واقع شده، اضافه بر ضعف سندي از نظر دلالت نيز معارض دارد؛ و با ساير روايات و اصل احتياط حاكم بر دماء مغاير است. بنابراين نمي‌توان در مورد عمد عام، حكم قصاص را اثبات كرد هرچند تقصير و مجرم بودن فاعل، قطعي است.