واكاوي رويكرد حكومتي به خمس و زكات

تشكيل نظام اسلامي و نياز به تأمين منابع مالي در جهت اجراي اهداف حكومت اسلامي اين سؤال را به وجود آورده كه منابع مالي و درآمدي در چنين حكومتي چگونه بايد تعريف شود؟ اين سؤال از جهات مختلف مو رد توجه واقع شده است. يكي از ابعاد نوپيداي موضوع فعلي به رابطه حاكميّت و خمس و زكات معطوف است. اهميّت اين سؤال بدان جهت است كه در حال حاضر، نوعي نگاه عبادي فردي و غير حاكميّتي به آن دو شكل گرفته است، چراكه از يك طرف، وجوهات شرعيّه توسط مراجع عظام تقليد و بر اساس تشخيص آنها در مواردي مانند تبليغ و گسترش دين مبين اسلام وگسترش حوزه هاي علميّه و في سبيل الله هزينه مي شود؛ و از سوي ديگر، نگاه حاكميّتي به اين دو كم رنگ است؛ اگر گفته نشود كه چنين وضعيّتي وجود ندارد. با لحاظ وضع فوق، سؤال اين است كه آيا مي توان رويكرد جديدي  به دو فريضه خمس و زكات را مدّنظر قرار داده و ضمن عبادي سازي ماليات حاكميّتي، آن دو را به عنوان منابع مالي حاكميّت و دولت اسلامي و از نوع ماليات اسلامي محسوب كرد. يافته هاي تحقيق حاكي ازآن است كه اقتضاي يك نظام جامع كامل و كارآمد، پذيرش ديدگاه مذكور مي باشد؛ و ادلّه مختلفي نيز آن را تأييد مي كند.