عمد يا غير عمد بودن جنايت ناشي از سرايت

اگر جاني قصد ايراد جنايت بر محلّي را داشته لكن به هر دليلي، جنايت اول به ساير اعضاء سرايت كرده و موجب نقص عضوي ديگر و يا زوال منفعت آن عضو و يا حتّي باعث ازهاق نفس گردد سؤالي كه قابليّت پرسش را دارد اين است كه جنايت ناشي از سرايت (جنايت دوم) از نظر عمدي يا غير عمدي بودن چه حكمي خواهد داشت؟ در پاسخ به مسأله فوق بايد گفت كه مشهور فقها به نحو مطلق، قائل به عمدي بودن چنين جنايتي شده اند. نويسندگان با بررسي موضوع و با تدقيق در ادلّه مسأله و در چارچوب ضوابط اعتباري، جنايت اخير را علي القاعده شبه عمد مي دانند و موردي را كه جاني قصد سرايت داشته بوده و يا فعل وي در جنايت اول غالباً سرايت كننده باشد، از اين قاعده استثنا نموده و تنها در اين دو  فرض اخير، به عمدي بودن جنايت قائل شده اند. اين قول علاوه بر آن كه مستظهر به ادلّه مي باشد، برخي از فقيهان را با خود موافق يافته است.