ظرفيت شناسي رويكرد راهبردي و آينده نگارانه به آموزه مهدويت در بستر تمدن نوين اسلامي

در سال هاي پس از پيروزي انقلاب، در ميان  استادان و صاحب نظران حوزه مهدويت، رويكردهاي مختلفي شكل گرفته كه از بستر علمي خاصي برخاسته و با توجه به جهت گيري تمدني انقلاب اسلامي، هر يك از اين رويكردهاي مهدوي مي‌تواند از ظرفيت ويژه خود براي تحقق اين تمدن بهره گيرد. يكي از اين رويكردها، رويكرد «راهبردي و آينده نگارانه» به مهدويت بوده كه از سوي برخي صاحب نظران حوزه مهدويت مطرح شده است. مقاله حاضر كه يك تحقيق توصيفي اكتشافي است سعي دارد به اين سؤال پاسخ دهد كه رويكرد راهبردي و آينده نگارانه به مهدويت چيست و از چه ظرفيتي براي تحقق تمدن اسلامي برخوردار است؟ بدين منظور در بخش اول جهت معرفي علمي اين رويكرد، از شناسنامه علمي با چارچوب تعريف شده‌اي كه از «رئوس ثمانيه» علم منطق عاريه گرفته شده، استفاده شد و سپس در بخش دوم، براي ظرفيت شناسي تمدني، بعد از انجام چند مصاحبه عميق با صاحب نظران اين رويكرد، با استفاده از روش كيفي تحليل مضمون (Thematic Analysis)، در قالب مضامين سه گانه «توصيفي»، «تفسيري» و «يكپارچه ساز» و با استفاده از نرم افزار Maxqda، كدگذاري و تحليل گرديد.  بر اساس يافته‌ها و اطلاعاتي كه در تحليل مضامين به دست آمد، در نهايت مشخص شد كه بيشترين ظرفيت تمدني رويكرد راهبردي و آينده نگارانه به ترتيب اولويت؛ در نظام‌هاي «دانشي و فناوري»،‌ «اجتماعي»، «سياسي و حقوقي»، «معنوي و عبادي»، «تربيتي و اخلاقي»، «فرهنگي و هنري»،‌ «ارتباطي» و «اقتصادي» جهت حركت به سمت تمدن زمينه ساز ظهور (تمدن نوين اسلامي)، بروز و ظهور خواهند داشت.