تبيين فلسفي رابطه غذا با روح و انديشه با نگاهي به متون ديني

امروزه با توجه به گسترش مباحث تجربي مربوط به تغذيه و پيدايش سبك خاص تغذيه‌اي در دوران جديد و نيز رشد و گسترش كمّي و كيفي انواع غذاها، ضرورت پرداختن به بحث تغذيه و نسبت آن با انسان بر اساس رويكردهاي ديني و فلسفي بيش از هر زمان ديگر آشكار شده است. اين مقاله، با روش فلسفي و به صورت كاربردي و عيني با موضوع تغذيه به عنوان شأني از شئون انسان مواجهه مي‌شود و تبيين فلسفي از نسبت تغذيه انسان با روح و انديشه‌اش به دست مي‌دهد. روش تبيين مباحث اين پژوهش، عقلي و فلسفي است. به دليل اهميت آموزه‌هاي ديني اشاره‌اي به مستندات ديني اين موضوع نيز شده است. مطابق اين رويكرد، تغذيه اگرچه مربوط به ساحت جسمي انسان است، اما چون روح انسان با ساحت جسمي پيوند دارد، غذا بر ساحت روحي و انديشه انسان تأثير مي‌گذارد. بر اين اساس، تغذيه به عنوان يكي از عوامل غيرمعرفتي در جهت‌گيري انديشه و باور انسان تأثيرگذار است، به طوري كه برخي از انديشه‌هاي انسان متأثر از غذا است. همين‌طور تبيين و اثبات اين موضوع، علاوه بر اينكه كاربردي و مهم است، آثار تربيتي و اخلاقي خاصي در حوزه‌هاي مرتبط با اين بحث دارد.