تبيين نقش مديريت محله اي بر پايداري اجتماعي شهر تهران از طريق سرمايه هاي اجتماعي ارتباط دهنده شهري

Explaining the role of community management on social sustainability in Tehran through linking social capital

برنامه ريزان و سياست گذاران شهري در سال هاي اخير با رويكردي مبتني بر مديريت محله اي و به كارگيري سرمايه هاي اجتماعي ارتباط-دهنده، سعي در حل مسائل شهري و ارتقا و بهبود پايداراي اجتماعي در شهر كرده اند. براين اساس، هدف از نگارش اين مقاله ارايه مدل مناسب مديريت محله اي به منظور پايداراي اجتماعي شهر تهران، با تاكيد بر سرمايه اجتماعي ارتباط دهنده است. اين مقاله بر پايه مطالعات توصيفي- تحليلي و با روش گردآوري داده ها و اطلاعات با استفاده از ابزار پرسشنامه استاندارد و محقق ساخته به صورت پيمايشي انجام گرفته است. جمعيت آماري شامل تمامي شهروندان مناطق 1، 5، 8، 11 و 17 شهر تهران است كه از آن 384 نفر به روش نمونه گيري خوشه ايدو مرحله اي انتخاب شدند. آلفاي كرنباخ محاسبه شده برابر با 945/0 به دست آمد كه نشان مي دهد همبستگي كافي بين گويه هاي پرسشنامه با متغيرشان وجود دارد. نتايج به دست آمده بيانگر تاثير معنادار مديريت محله اي بر سرمايه اجتماعي ارتباط دهنده است (t=3.321>2.58). اين تاثير به ميزان 402/0 است. هم چنين حضور متغير ميانجي، مديريت محله اي با سرمايه اجتماعي و رابطه سرمايه اجتماعي با متغير پايداراي اجتماعي شهر تهران با 95% اطمينان معنادار بوده است. در مجموع نتايج به دست آمده، بيان مي كنند كه اگر مسئولان برنامه ريز محلي شهر تهران بتوانند با افزايش ميزان اعتماد از طريق مطلوبيت عملكرد، تعهد به وظايف و در نهايت كسب پذيرش مردمي به كشف شبكه هاي غيررسمي سرمايه هاي اجتماعي ارتباط دهنده نائل شوند، اين نوع از سرمايه ها، به گسترش روابط عمودي بين مديريت محله اي و سطوح بالاتر تبديل مي شود و پيوندهاي دروني در محله، حس تعلق و مشاركت افزايش خواهد يافت. اين نوع از سرمايه ها در نهايت از طريق ارتقا، سطح آگاهي، اعتماد و پيوندهاي دروني تقويت شده و به ايجاد انجمن هاي توسعه محلي كه يكي از عوامل اصلي و بنيادي تحقق پايداراي اجتماعي شهر است، مي انجامد.

Urban planners and policymakers in recent years have tried to solve urban problems and promote social sustainability through a community-based management approach and utilization of social capital. Accordingly, the purpose of this article is to provide an appropriate model for managing the local community for the social sustainability of Tehran, with an emphasis on social capital. This paper is based on descriptive-analytic studies and data gathering was done using a standard questionnaire and researcher-made questionnaire. The statistical population includes all citizens in 1, 5, 8, 11, and 17 cities of Tehran, of which 384 were selected by cluster sampling method. The calculated Cronbach Alpha was 0.945 which indicates that there is a sufficient correlation between the items of the questionnaire and their variable. The results show significant community management effect on social capital of the communicator (t = 3.321> 2.58). This effect is 402/0. Also, the presence of mediator variable, community management with social capital and social capital’s relationship with social sustainability of Tehran were statistically significant with 95% confidence. In sum, the results indicate that if the local planning authorities of Tehran can increase the amount of trust through the desirability of performance, commitment to the tasks and ultimately popular acceptance to discover the informal networks of communicating social capital, this The type of capital will expand the vertical relationships between local management and higher levels, and internal ties within the neighborhood will increase the sense of belonging and participation. This type of capital is ultimately boosted through promotion, awareness, trust, and interconnections, and the creation of local development associations, which are one of the main factors behind the social sustainability of the city.