تبيين تغيير خط مشي با استفاده از الگوي چارچوب ائتلاف مدافع (مطالعه موردي: قراردادهاي نفتي ايران IPC)

تحليل تغيير و ثبات خط‌مشي عمومي، از جذاب‌ترين و درعين حال چالشي‌ترين موضوعات خط ‌مشي پژوهي است و استفاده از نظريات فرآيند خط مشي براي تبيين تغيير آن بسيار مفيد و راه گشا است. از سوي ديگر، با توجه به اين كه چارچوب هاي قراردادي (به ويژه در بخش بالادستي صنعت نفت)، به مثابه خط مشي هاي كليدي در اين حوزه محسوب مي شوند، فهم فرآيند شكل گيري آنها امري بسيار مهم و اساسي است و مي تواند بستر آسيب شناسي، اصلاح و بهبود آن ها را فراهم آورد. در اين مقاله؛ فرآيند ظهور و شكل‌گيري تا به تحقق رسيدن قراردادهاي نفتي ايران (IPC)، با استفاده از نظريه‌ چارچوب ائتلاف مدافع (ACF)، به‌عنوان چارچوب تحليل فرآيند تغيير، مورد بررسي و تبيين قرار گرفته است. ماهيت و اهداف پژوهش، اقتضاء مي كرد كه اين مقاله با موردكاوي كيفي انجام شود. براي جمع آوري داده ها از مطالعات كتابخانه اي، مشاهده مستقيم و بررسي مستندات رسانه هاي ديداري و شنيداري و براي اعتبارسنجي خروجي ها و تدقيق در مقام تجزيه و تحليل، از بستر گروه كانوني و همچنين نظر خبرگان استفاده شده است. نتايج پژوهش، نشان‌دهنده قوت چارچوب ائتلاف مدافع در تبيين اين فرايند بوده و توانسته است سه مرحله در شكل گيري IPC را به صورت زير تبيين نمايد: 1. ظهور ائتلاف‌ها. 2. انسداد خط مشي. 3. بن‌بست شكني و تحقق خط‌ مشي جديد.