بررسي راهبردهاي همپايي شركت‌هاي نوظهور در صنعت هوايي و دلالت‌هايي براي صنعت هوايي ايران

هدف اين مقاله اين است كه با استفاده از تجارب كشورهاي ديگر و در نظر گرفتن اقتضائات جمهوري اسلامي ايران، الگوي همپايي در صنعت هوايي ايران با تأكيد بر هواپيماي مسافربري ترسيم و راهبردها و اقدامات مورد نياز در اين مسير شناسايي گردد. اين كار با مطالعه تطبيقي و اكتشافي صنعت هوايي كشورهاي چين، ژاپن، كانادا و برزيل كه بازه زماني برنامه‌هاي توسعه صنعت هوايي آنها به ما نزديك‌تر بوده انجام شده است. راهبرد اين مطالعه، چندموردي و روش تحقيق آن كيفي بوده كه به دنبال روش‌ها و شيوه‌هاي جذب و همپايي فناوري كشورهاي متأخر در صنعت هواپيماي مسافربري مي‌باشد. در ابتداي مقاله، وضعيت 24 سال اخير صنعت هوايي كشورهاي مدنظر مورد بررسي قرار گرفت. براي اين بررسي، مقالات پربازديد مرتبط با چهار كشور كانادا، برزيل، چين و ژاپن كه از متأخرين در اين صنعت هستند انتخاب و از هر كدام آنها در همپايي انجام‌شده، يك شركت يا برند خاصي از هواپيما شركت‌هاي بمباردير از كانادا و امبرائر از برزيل و برندهاي C919 و ARJ21 هواپيما از چين و MRJ از ژاپن ارزيابي و نتايج آن ارائه گرديده است. با بررسي موارد فوق، اقدامات قابليت‌ساز كشورهاي منتخب شناسايي و از طريق مقايسه تطبيقي با وضعيت ايران، فاصله فناوري كشور در اين حوزه شناسايي شد. يافته‌ها حاكي است كه به منظور اكتساب فناوري در كشورهاي مورد بررسي بر سه عامل تحقيق و توسعه بومي، تمركز بر صادرات و نهايتاً قابليت‌سازي و ايجاد ظرفيت تأكيد شده است.