تبيين نحوة دگرديسي تجربۀ عام زيسته و طبيعي به تجربۀ زيباشناختي در انديشۀ ديويي

How the Universally and Naturally-Lived Experience Evolved into an Aesthetic Experience in John Dewey’s Thought: An Exposition

جان ديويي(1952-1859)، فيلسوف پراگماتيست آمريكايي در مرحله اي از تأملاتش،درباره هنر و زيباشناسي تأمل كرده كه حاصل آن كتاب هنر به مثابه تجربه(1958)است.اين اثر در فرمي تحليلي و با محتوايي رمانتيك و با تكيه بر ساده ترين انگاره هاي زيستي براي به دست دادن تجربه اي اعلي از زيباشناسي تأليف گرديده است. ديويي در به دست دادن مباني عمل گرايانه انديشه اش،تجربه گراست و تجربه شاه كليديست كه درهاي زيباشناسي را بر وي و از طرف وي براي همگان خواهد گشود. آن چنان كه از عنوان اثر شناخته شده اش در اين زمينه بر مي آيد براي وي هنر به مثابه نوعي تجربه است و زيبايي رخدادي است بر بستر ساده ترين روال طبيعي زندگي.اين مقاله بر آن است تا در گستره هنر به مثابه تجربه ضمن نشان دادن اين كه ديويي چگونه پايه هاي زيباترين تجارب بشري را در جهان طبيعت مي گذارد،نحوه نضج گيري و سپس سير تحول تجربه هنر را در انديشه وي روشن سازد و معلوم دارد كه چگونه مي توان ديويي را به عنوان فيلسوف زندگي بر مسند بيانگري درباره هنر و زيبايي نشاند.

John Dewey, the American pragmatist philosopher, was an experimentalist when he introduced the pragmatic foundations of his thought. For him, experience is a key that opens the gates of aesthetics to him and all else. The telling title of his famous work, Art as Experience (1958), is evidence that for Dewey art is an experience while beauty is an event happening in the context of human life experiences. Focusing on Art as Experience, which is analytic in form and romantic in content, this paper seeks to explain how the experience of art developed and transformed in Dewey's thought. Then we illustrate how an aesthetic experience, by drawing on the possibilities the natural world and everyday life offer, can become accessible to human beings. Thus Dewy, as the philosopher of life, turns into a source of expression about art and beauty.