واكاوي فرزندخواندگي درنظام حقوقي اسلام،انگلستان و آمريكا

در اين پژوهش، موضوع فرزندخواندگي بـه كمـك قواعـد ومقررات قـانوني و نظام حقوقي اسلام، انگلستان و آمريكا بررسي شده است. فرزندخواندگي آن است كه كسي، ديگري را كه فرزند نسبي او نيست، به فرزندي بپذيرد. در عربي، به فرزندخواندگي دعي و تبني گفته مي‌شود؛ تبني در لغت يعني پسرخواندگي و در اصطلاح، بر پسر يا دختري اطلاق مي شود كه مردي او را به فرزندي پذيرفته باشد نسبت به آن مرد پسر خوانده گفته مي شود. قرآن كريم اين سنت جاهلي را باطل كرد و حكم نمودكه فرزند خوانده‌ها به پدرانشان نسبت داده شوند و اگر پدرانشان ناشناخته باشند،آنان برادران ديني هستند. اين تحقيق با شيوه ي توصيفي تحليلي به اين موارد پرداخته است: حكم فرزندخواندگي در قرآن؛ روايات وآثار مترتب برآن؛ رد اين ادعاكه فرزندخواندگي پديده اي انساني است: مقررات فرزندخواندگي درنظام حقوقي ايران، انگلستان وآمريكا و شرايط والدين پذيرنده. در عصركنوني، يكي ازمشكلات درحال افزايش، تحويل طفل از سوي والدين قانوني به متقاضيان نگهداري فرزند است، گاهي متقاضي با مقاصد خيرخواهانه اقدام مي‌كند وگاهي به منظور رفع مشكل عاطفي است، چون متقاضي بدون فرزند است وگاهي به ‌صورت غيرقانوني و غيرانساني از طريق دريافت وجه صورت مي‌گيرد.