بررسي تطبيقي نكاح سرپرست با فرزندخوانده در حقوق اسلام، ايران و فرانسه

يكي از مسائل مهم نهاد سرپرستي ، نكاح سرپرست با شخص تحت سرپرستي مي باشد. اگرچه اين موضوع در قانون جديد حمايت از كودكان و نوجوانان بي‌سرپرست و بد‌سرپرست مصوب 1392 پيش‌بيني شده، لكن به علت سكوت آيين نامه ي اجرايي آن و عدم تصويب آيين‌نامه‌هاي اجرايي خاص در اين مورد و نيز پيامدهاي اخلاقي و اجتماعي ناشي از مطلق دانستن اين امكان، در رويه عملي محاكم قضايي اختلاف آراء وجود دارد. در حقوق فرانسه، فرزندخواندگي به دو نوع كامل و ساده تقسيم بندي شده و بر هر قسم مقررات خاصي حكم فرماست؛ فرزندخوانده ي كامل از حيث مانعيت نكاح تفاوتي با فرزند حقيقي ندارد و فرزندخوانده ساده اگرچه از ازدواج با سرپرست خود ممنوع است، ولي در مواردي اجازه ازدواج با بعضي از اعضاي خانواده سرپرست را دارد. در اين مقاله امكان نكاح فرزندخوانده با سرپرست در حقوق ايران و فرانسه مورد بررسي قرار مي گيرد و در نهايت به اين نتيجه رهنمون مي گردد كه در حقوق فرانسه نكاح فرزند خوانده با سرپرست ممنوع است. در حالي كه در حقوق ايران با توجه به احكام فقهي ، مواد (1045) تا (1049) ق.م. و حصري بودن موانع نكاح ، اين ازدواج ممنوع نيست هرچند تبصره ماده (26) قانون صدر الاشاره آن را منوط به اذن دادگاه صالح و رعايت مصلحت فرزند خوانده كرده است. در اين زمينه به منظور پيشگيري از تبعات سوء چنين ازدواجي مي توان از مكانيسم حكم حكومتي و يا احكام ثانويه  براي منع مطلق آن بهره گرفت.