استانداردهاي زندگي در بين سالمندان شهر تهران و عوامل اقتصادي-اجتماعي مرتبط با آن

The Status of Living Standards and Related Socioeconomic Factors among the Elderly in Tehran

مقدمه: با توجه به افزايش روبه رشد جمعيت سالمندان، موضوع استانداردهاي زندگي آنها به عنوان يكي از شاخصهاي رفاه عيني موردتوجه سياست گذاران، مديران اجرايي و دانشگاهيان قرار گرفته است. اين مطالعه با هدف بررسي وضعيت استانداردهاي زندگي سالمندان شهر تهران و عوامل اقتصادي - اجتماعي مرتبط با آن انجام شده است. روش: اين مطالعه مقطعي با مشاركت 150 سالمند ساكن شهر تهران در سال 1397 انجام گرفت. داده ها با استفاده از چك ليست اطلاعات دموگرافيك و پرسشنامه استانداردهاي زندگي با سه مؤلفه شامل تسهيلات زندگي، وضعيت مسكن و مخارج خانوار جمع آوري گرديد. از نرم افزار و آزمون هاي آماري آناليز واريانس يك طرفه و تي با دو نمونه SPSS آماري مستقل براي تحليل داده ها استفاده شد. يافته ها: ميانگين نمره استانداردهاي زندگي 6/73 و انحراف معيار آن 2/53 بود و دامنه آن بين حداقل 1/83 و حداكثر 12/42 قرار داشت كه اين مقدار استانداردهاي زندگي در بين سالمندان شهر تهران با توجه به كل نمره پرسشنامه ( 0 تا 17 ) در سطح پايين ارزيابي گرديد. استانداردهاي زندگي در پهنه بالا بيشتر از پهنه پايين و متوسط بود. همچنين بر اساس وضعيت اشتغال، گروه بازنشست هها در مقايسه با ساير گروه ها از سطح استاندارد زندگي بيشتري برخوردار بودند. در مورد متغير جنسيت نيز تفاوت معناداري در دو گروه مشاهده نگرديد. بحث: در مطالعه حاضر بازنشستگي يك متغير مهم در رابطه با افزايش استانداردهاي زندگي بود. به نظر مي رسد مديريت هزينه در افراد بازنشسته باعث شده نسبت به افراد خان هدار، شاغل و يا سالمنداني كه دوباره مشغول به كار شده اند، كيفيت استانداردهاي زندگي بهتري را تجربه كنند. همچنين بالاتر بودن استانداردهاي زندگي در افراد ساكن در پهنه اقتصادي- اجتماعي بالا نشان مي دهد كه شاخص هاي عيني رفاه مانند مساحت واحد مسكوني با پهنه و شرايط اقتصادي اجتماعي افراد سالمند مرتبط مي باشند. با توجه به نتايج اين مطالعه توصيه مي شود كه برنامه هاي مداخل هاي توسط حوزه ها و نهادهاي رفاه اجتماعي در جهت ارتقاي استانداردهاي زندگي سالمندان غير بازنشسته و در پهنه اقتصادي اجتماعي پايين اجرا گردد.