عنوان مقاله :
ارزيابي عملكرد مزرعه اي دروگر برنج خودگردان و موتوري پشتي و مقايسه آنها با برداشت دستي در استان گيلان
عنوان به زبان ديگر :
Field Performance Assessment of Self-propelled and Knapsack Power Rice Reapers, and Comparison with Manual Harvesting
پديد آورندگان :
عليزاده، محمدرضا سازمان تحقيقات، آموزش و ترويج كشاورزي رشت , حق طلب، ديدار سازمان تحقيقات، آموزش و ترويج كشاورزي رشت
كليدواژه :
هزينۀ برداشت , ضايعات برنج , برداشت مكانيزه
چكيده فارسي :
توسعۀ دروگرهاي مناسب در برداشت مكانيزۀ برنج بهمنظور كاهش هزينهها و ضايعات، اهميت زيادي دارد. در اين تحقيق، عملكرد مزرعهاي دو نوع دروگر برنج خودگردان و موتوري پشتي با روش دستي برداشت ارزيابي شده است. آزمايش در قالب كرتهاي خرد شده با عامل اصلي رقم برنج در دو سطح (هاشمي و خزر) و عامل فرعي روش برداشت در سه سطح بر پايۀ طرح بلوكهاي كامل تصادفي در سه تكرار در مؤسسه تحقيقات برنج كشور اجرا شد. نتايج نشان ميدهد كه ظرفيت مزرعهاي مؤثر دروگر خودگردان (237/0 هكتار بر ساعت) و دروگر موتوري پشتي (048/0 هكتار بر ساعت) بهطور معنيدار (P<0.01) بيشتر از ظرفيت مزرعهاي مؤثر روش برداشت دستي (0083/0 هكتار بر ساعت) است. مدت زمان برداشت برنج در روش دستي بهطور ميانگين 71/119 ساعت، در دروگر خودگردان 22/4 ساعت و دروگر موتوري پشتي 74/20 ساعت بهازاي هر هكتار تعيين شده است. تعداد كارگر در روش دستي 7/159 نفر ساعت بر هكتار و در برداشت با دروگر خودگردان و موتوري پشتي بهترتيب 22/52 و 74/68 نفر ساعت بر هكتار بهدست آمده است. ضايعات برداشت در دروگر خودگردان، موتوري پشتي و روش دستي بهترتيب 42/2، 58/2 و 18/2 درصد برآورد شده است. صرفهجويي خالص ناشي از كاربرد دروگر خودگردان و موتوري پشتي، در مقايسه با روش دستي، به ترتيب 7940728 و 4444297 ريال بر هكتار ارزيابي شده است. نقطه سر به سر براي دروگر موتوري پشتي و دروگر خودگردان بهترتيب 00/2 و 42/11 هكتار بر سال تعيين شده است.
چكيده لاتين :
In mechanized harvesting, it is very important to develop an appropriate rice reaper for decreasing costs and crop losses. In this study, the field performance of two rice reapers (self-propelled and knapsack power reapers) were compared with manual harvesting. The experiment was conducted in split-plot design with the rice varieties as the main factor in two levels (Hashemi and Khazar) and the harvesting method as sub-factor in three levels (three harvesting methods) based on randomized complete block design in three replications. The results revealed that the effective field capacity of a self-propelled reaper (0.237 ha.h-1) and knapsack power reaper (0.048 ha.h-1) was significantly higher than that of the manual harvesting (0.0083 ha.h-1). The time required for harvesting one hectare using the self-propelled reaper, knapsack power reaper and manual method were 4.22, 20.74 and 119.71 h, respectively. The labor requirements in harvesting for manual method were 159.7 man-h.ha-1 and those of the self-propelled and knapsack power reapers were determined 52.22 and 68.74 man-h.ha-1, respectively. The harvesting losses when self-propelled reaper and knapsack power reaper are used and manual method is practiced, registered as 2.42% and 2.58 and 2.18 %, respectively. The net saving cost using self-propelled and knapsack power reapers were 7940728 and 4444297 Rial.ha-1 as compared to that of manual harvesting. The break-even point for knapsack power and self-propelled reapers were determined 2.00 and 11.42 ha.year-1, respectively.
عنوان نشريه :
تحقيقات سامانه ها و مكانيزاسيون كشاورزي
عنوان نشريه :
تحقيقات سامانه ها و مكانيزاسيون كشاورزي