مقايسه تطبيقي انسان كامل از ديدگاه كاستاندا و علامه طباطبايي(ره)

از مهمترين محورهاي انديشه كاستاندا به عنوان يكي از بنيانگذاران معنويت‌هاي نوپديد (شمن يا عرفان ساحري) نظريه او راجع به انسان كامل است. كاستاندا با تصويري كه از ماهيت انسان مطلوب و ايده آل ارايه مي دهد، مدل خاصي از نهايت فرجام بشر در عرفان خودساخته خويش ترسيم مي-كند . هدف از اين تحقيق ، نقد و بررسي مهمترين شاخصه‌هايي كه كاستاندا براي انسان كامل معرفي مي كند و تطبيق آن با نظريات علامه طباطبايي(ره) در عرفان اسلامي مي‌باشد. كاستاندا مي كوشد تا با استفاده از اصلاحات مثبت و ارزشي، معنا و مفهومي كاملا غير ارزشي و انسان محور ارايه دهد. او شاخصه انسان كامل را در عقل ستيزي، جنگجويي و استفاده از مواد روانگردان و بي اهميت دانستن همه چيز مي داند؛ كه نتيجه آن انساني بي بند و بار و در پي شهوت و بدون تعبد از فرامين خدا و رسولان الهي است؛ و در مقابل علامه طباطبايي با در نظر گرفتن عقل و سنت و تبعيت از فرامين الهي، انسان كامل عرفاني الهي ارايه نمايد كه دستمايه آن آيات و روايات و تعقل بشري مي‌باشد.