ارزش مداري و فرهنگ پايداري در اشعار نوگرايانه پس از دوران دفاع مقدس دردهه هاي 70 و 80

شعر و ادبيات هر كشوري متناسب با تحولات سياسي و اجتماعي دچار تغييرودگرگوني مي شود. چرا كه ادبيات و شعر با حوادث اجتماع رابطه اي عميق و پيوندي ناگسستني دارند. اين موضوع در ادبيات ايران نيز قابل لمس و محسوس است. دو واقعه ي عظيم؛ يعني ،انقلاب اسلامي و دفاع مقدس درادبيات ايران دگرگوني بسيار زيادي ايجاد نمود وتقريبا تمام حوزه هاي شعر فارسي از جمله، مضامين نوگرايانه در قالب هاي سنتي مانند«غزل» و«شعرنو» و«سپيد» دچار تحول عميق گرديد. موضوعي كه اين مقاله، تلاش دارد تا در قالب «بررسي ارزش مداري و فرهنگ پايداري در اشعار نوگرايانه پس از دوران دفاع مقدس و دهه 70 و 80» مورد بررسي قرار دهد. لذا پس از بسط فضاي مفهومي موضوع تحقيق، به تبيين ارزش مداري وفرهنگ پايداري در اين دوران پرداخته و آن را در اشعار پس از دوران دفاع مقدس بررسي مي كند. مطابق با مستندات ارائه شده در اين مقاله، روش تحقيق، توصيفي- تحليلي و روش گردآوري اطلاعات در آن، كتابخانه‌اي مي‌باشد. يافته‌هاي اين مطالعه، حاكي از آن است كه اولا به نظر مي رسد شرايط پس از جنگ باعث شده تا شاعران درون مايه ها ومضامين نو وجديدي را در جهت حفظ ارزش ها و فرهنگ مقاومت در سروردهاي خود بويژه قالب هاي نوبه كار گيرند. ثانيا؛ ادبيّات پس از جنگ را بايستي دوران بازپروري و شكوفايي ادبيّات مقاومت دانست كه در آثار مستند دوران دفاع مقدس تجلي يافته و مي تواند منبع الهام و انگيزه مقاومت و رواج فرهنگ ارزش مداري تلقي گردد . ثالثا با پيروزي انقلاب اسلامي، به دليل نياز انقلاب و جنگ به زباني حماسي و تپنده قالب هاي نو توفيق زيادي پيدا نكردند؛امّا با فاصله گرفتن از جنگ، شعر نو در قالبهاي آزاد نيمايي وسپيد حضوري فعّال دارد و اوج اين حضور در دهه هاي 70 و 80 مي باشد.