تاثير هشت هفته تمرينات ثبات پروكسيمال بر ثبات پاسچر پاركوركاران

The Effect of Eight-Week Proximal Stability Training on postural stability in Parkourers

مقدمه وهدف: در دهه اخير توجه ويژه اي به بخش پروكسيمال زنجيره حركتي در بهبود عملكرد مورد توجه بوده است و به طور ويژه تمرينات ثبات پروكسيمال در ارتباط با بهبود عملكرد و پيشگيري از آسيب‌هاي ورزشي توسعه يافته است. هدف پژوهش حاضر بررسي تأثير هشت هفته تمرينات ثبات پروكسيمال بر زمان رسيدن به پايداري هنگام فرود و آزمون هاي تعادل Y و جهش سه گانه پاركوركاران مرد بود. مواد و روشها: جامعه آماري اين پژوهش شامل تمامي پاركوركاران حرفه اي استان البرز است كه از بين آنها 30 مرد پاركوركار به صورت در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفي در گروه تجربي با ميانگين (سن= 2/46±21/07، قد= 5/35±175/10 و جرم= 9/27±67/33­) و كنترل با ميانگين (سن= 2/31±20/20، قد= 4/65±175/93 و جرم= 8/45±67/33) قرار گرفتند. آزمودني­هاي گروه تجربي به مدت هشت هفته و هر هفته سه جلسه تمرينات ثبات پروكسيمال را انجام دادند. قبل و بعد از انجام هشت هفته تمرينات ثبات پروكسيمال، ثبات پاسچر پويا با استفاده از نمرات زمان رسيدن به پايداري در جهت هاي قدامي خلفي و داخلي خارجي به كمك دستگاه صفحه نيرو، آزمون جهش سه گانه و آزمون تعادلي Y مورد ارزيابي قرار گرفت. از تحليل كوواريانس براي تحليل داده ها استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه اختلاف معناداري بين ميانگين جهش سه گانه در هر دو اندام غالب (0/001=p) وغير­غالب (0/002=p)، ميزان رسش آزمون Y در اندام غالب (0/001=p) وغيرغالب (0/001=p) بين ميانگين زمان رسيدن به پايداري در هر دو جهت داخلي- خارجي و قدامي- خلفي (0/001=p) در دو گروه تجربي وكنترل وجود داشت. بحث و نتيجه گيري: با توجه به ماهيت رشته ورزشي پاركور و نياز آن به كنترل پاسچر در سطوح بالا توصيه مي شود كه اين ورزشكاران از تمرينات ثبات پروكسيمال به منظور بهبود كنترل پاسچر و نهايتا عملكرد عمومي خود در رشته ورزشي پاركور بهره ببرند.

Introduction: In the last decade particular attention has been paid to the proximal part of the kinetic chain in purpose of improving performance and preventing sports injuries. The aim of this study was to evaluate the effect of eight weeks of proximal stability training on dynamic postural control in male parkourers. Methods: 30 men Professional Parkourers in Alborz province were selected by convenience sampling and randomly assigned into the experimental group (age=21.07±2.46, height=175.10±5.35, mass=67.33±9.27) and control group (age=20.20±2.31, height=175.93±4.65, mass=67.33±8.45) in this semi-experimental study. The experimental group took eight weeks of proximal stability training. The protocol was performed three times per week while the control group performed their routine training. Dynamic postural stability was evaluated using the anterior/posterior and medial/lateral time to stabilization during single-leg jump landing by force plate, Single-leg Triple Hop and Y balance tests before and after training. Covariance analysis was used to analyze the data. Findings: The results of covariance showed a significant difference between experimental and control groups in the mean scores of Single-leg Triple Hop in either dominant (P=0.000) and non- dominant limbs (P=0.002), Y balance in either dominant (P=0.00) and non- dominant limbs (P=0.00), and time to stabilization in medial- lateral (P=0.001), and anterior-posterior (P=0.001). Discussion and Conclusion: Given the nature of the parkour sport and the need for postural control at high levels, it is recommended that these athletes use proximal stability exercises to improve postural control and ultimately improve their overall performance in parkour.