مقايسه اثر سه برنامه تمرين مقاومتي- كششي، مقاومتي- الاستيك و مقاومتي- پلايومتريك بر عملكرد عضلاني و تركيب بدن در مردان اندام پرور

Comparison of the effects of three training programs of stretch-resistance, elastic- resistance and plyometric- resistance on muscle function and body composition in male bodybuilders

زمينه و هدف: مقايسه اثر سه برنامه تمرين مقاومتي- كششي، مقاومتي- الاستيك و مقاومتي- پلايومتريك بر عملكرد عضلاني و تركيب بدن در مردان اندام‌پرور بود. مواد و روش‌ها: 30 مرد اندام‌پرور (ميانگين سن 0/6±22/35 سال، وزن 5/55±78/87 كيلوگرم، قد 6/06±175/54 سانتي‌متر و درصد چربي بدن 3/8 ±15/7) به صورت تصادفي به سه گروه تمرينات مقاومتي- پلايومتريك، مقاومتي- الاستيك و مقاومتي -كششي ‌تقسيم شدند. برنامه‌هاي تمريني به مدت شش هفته‌ (سه بار در هفته) انجام شد. قبل و بعد از دوره تمريني از همه افراد آزمون‌هاي استقامت عضلاني بالاتنه و پايين‌تنه، حجم عضلاني بالاتنه و پايين‌تنه، توان عضلاني بالاتنه و پايين‌تنه، قدرت عضلاني بالاتنه و پايين‌تنه، انعطاف‌پذيري بالاتنه و پايين‌تنه و درصد چربي بدن گرفته شد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي كولموگروف–اسميرنوف، تحليل واريانس يك‌طرفه، كروسكال-واليس، تي وابسته و ويلكاكسون در سطح معني‌داري P≤0.05 تحليل شدند. يافته‌ها: نتايج نشان ‌داد تمرينات مقاومتي- پلايومتريك نسبت به تمرينات مقاومتي- كششي و تمرينات مقاومتي- الاستيك موجب افزايش معني‌دار شاخص‌هاي استقامت عضلاني پايين‌تنه، حجم عضلاني بالاتنه و پايين‌تنه و قدرت پايين‌تنه ‌شد. تمرين مقاومتي- الاستيك نسبت به تمرينات مقاومتي- كششي و مقاومتي- پلايومتريك موجب افزايش معني‌دار استقامت عضلاني بالاتنه شد. همچنين، بين سه شيوه تمريني در شاخص‌هاي توان عضلاني بالاتنه و پايين‌تنه، قدرت بالاتنه، درصد چربي بدن و انعطاف-پذيري بالاتنه و پايين‌تنه تفاوت معني‌داري مشاهده نشد. نتيجه‌گيري: مردان اندام پرور مي‌توانند براي بهبود شاخص‌هاي استقامت عضلاني پايين‌تنه، حجم عضلاني بالاتنه و پايين‌تنه و قدرت پايين‌تنه خود از تمرينات مقاومتي پلايومتريك استفاده كنند. براي بهبود شاخص استقامت عضلاني بالاتنه از تمرينات مقاومتي- الاستيك سود ببرند. همچنين، براي بهبود شاخص‌هاي توان عضلاني بالاتنه و پايين‌تنه، قدرت بالاتنه، درصد چربي بدن و انعطاف‌پذيري بالاتنه و پايين‌تنه از هز سه برنامه تمريني استفاده كنند.

Background & purpose: Comparison of the effects of three training programs of stretch resistance, elastic resistance and plyometric resistance on muscle function and body composition in male bodybuilders. Methodology: Thirty male bodybuliders (mean age: 22.35±0.6 years, weight: 78.87±5.55 kg, height: 175.54±6.06 cm and body fat percentage: 15.7±3.8) were randomly divided into three groups of plyometric resistance, elastic resistance and stretch resistance. Training programs were performed for six weeks (three times weekly). Before and after the training programs the muscular endurance test of the upper and lower extremities, muscle volume of the upper and lower extremities, upper and lower extremities muscle power, the muscle strength of upper and lower extremities, flexibility of the upper and lower extremities and body fat percentage. Data were analyzed using the Kolmogorov-Smirnov test, one-way analysis of variance, Kruskal-Wallis, dependent t-test and Wilcoxon at the significant level P≤0.05. Results: The results showed that plyometric resistance training increase significantly the muscular endurance indices of the lower extremity, upper and lower extremities volume, and lower ectremity strength compared with the resistance stretching and elastic resistance training programs. The elastic resistance training increased significantly the upper extremity indurance compared with the resistsnce stretching and resistance plyometric programs. Furthermore, there was no significant difference among the three programs in the upper and lower extremities power indices, upper extremity strength, body fat percentage, and flexibility of the upper and lower extremities. Conclusion: Male bodybuliders can improve their muscular functions and body composition using plyometric resistance training.