شماره ركورد :
1063477
عنوان مقاله :
بررسي اثربخشي رويكرد رواني آموزشي و رويكرد مك مستر بر افزايش سازگاري زوج ها
عنوان به زبان ديگر :
Evaluation of efficacy of relationship enhancement and McMaster approach on adjustment of couples
پديد آورندگان :
نبوي، جمال الدين دانشگاه آزاد اسلامي تهران، واحد علوم تحقيقات تهران , ثنايي ذاكر، باقر دانشگاه خوارزمي تهران , كيامنش، عليرضا دانشگاه خوارزمي تهران، واحد علوم تحقيقات تهران
تعداد صفحه :
6
از صفحه :
319
تا صفحه :
324
كليدواژه :
سازگاري زناشويي , رواني- آموزشي , مك مستر
چكيده فارسي :
سابقه و هدف: سازگاري زناشويي نقش مهمي در ارتقاي روابط زوجين دارد. پژوهش حاضر به منظور بررسي تاثير رويكرد رواني آموزشي غني سازي رابطه و نظريه مك مستر در بهبود سازگاري بين همسران انجام شد. روش بررسي: از بين 60 زوج داوطلب براي شركت در اين پژوهش، 24 زوج به صورت تصادفي انتخاب و دوباره به شكل تصادفي به دو گروه مداخله رواني آموزشي (8 مرد و 8 زن) و مك مستر (8 مرد و 8 زن) و يك گروه كنترل (8 مرد و 8 زن) سازمان دهي شدند. هر يك از گروه­ هاي آزمايش به­ طور جداگانه در 10 جلسه در طي سه ماه، براساس رويكرد رواني آموزشي غني سازي رابطه همسران و رويكرد مك مستر آموزش داده شدند. آزمودني­ ها و گروه كنترل در سه مرحله پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري از طريق پرسشنامه سازگاري زن و شوهري مورد ارزيابي قرار گرفتند. براي تحليل يافته­ ها از فرمول آماري تحليل واريانس استفاده شد. يافته ­ها: الگوي رواني - آموزشي غني سازي رابطه همسران و الگوي مك مستر به طور معني ­داري بر افزايش سازگاري بين همسران موثر بودند (0/05>p). نتيجه­ گيري: : سازگاري در بين همسران شامل توافق، همبستگي، رضايت مندي، مهرباني و سطح تنش مي­ شود. توافق بين همسران در موضوعات مهم، براي يك سازگاري خوب و داشتن يك رابطه برنده برنده حياتي است. نتيجه اين پژوهش نشان داد براي رسيدن به اين مهم هر دو رويكرد رابطه محور و مسأله محور مي­ توانند موفق عمل كنند.
چكيده لاتين :
Background: Concept of marital adjustment has the main role in a couple’s relationship enhancement. This research aimed to compare psycho-education (relationship enhancement) approach and McMaster approach to improve marital adjustment. Materials and methods: Of 60 couples from 85 volunteer couples who had the criteria for research, finally, 24 couples were randomly selected and assigned in 3 groups (16 persons in each group; 8 men and 8 women). 10 sessions of psycho-education programs and McMaster approach were done in interventional groups. Control group didn’t receive any intervention. Group were evaluated in three stages: pre-test, post-test and follow up through Dyadic Adjustment Scale. Data were analyzed by analysis of variance test. Results: Both psycho-education and McMaster approaches had significant impact on marital adjustment compared to the control group (p<0.05). Conclusion: Marital adjustment among couples includes agreement, cohesion, satisfaction, kindness and level of stress. The agreement between the wives on important issues is critical for a good agreement and having a win-win relationship. The result of this study showed that both psycho-education programs and McMaster approach could be successful.
سال انتشار :
1397
عنوان نشريه :
فصلنامه علوم پزشكي دانشگاه آزاد تهران
فايل PDF :
7595765
عنوان نشريه :
فصلنامه علوم پزشكي دانشگاه آزاد تهران
لينک به اين مدرک :
بازگشت