مدل برنامه‌ريزي استراتژيك تكنولوژي درصنعت پتروشيمي ايران با استفاده از فرآيند تحليل شبكه‌اي

امروزه اهميت روز افزون نقش تكنولوژي در بهبود عملكرد اقتصادي و موفقيت كسب و كارها به‌وسيله مديران شناخته شده است و بدين جهت سرمايه‌گذاري در تكنولوژي به‌منظور خلق مزيت رقابتي پايدار در مطالعات مديريت مدرن امري متداول است. لذا اطمينان از انتخاب درست و توسعه تكنولوژي‌هاي كليدي و برنامه‌ريزي هدفدار تكنولوژي ضروري است. در اين مقاله به مدل‌سازي برنامه‌ريزي استراتژيك تكنولوژي با هدف سرمايه‌گذاري در تكنولوژي به‌عنوان دارايي و سلاح رقابتي سازمان به‌گونه‌اي كه در راستاي اهداف و استراتژي‌هاي كلان آن باشد، پرداخته مي‌شود. به اين منظور از دو فرآيند تحليل شبكه‌اي و تحليل حساسيت استفاده مي‌گردد. در مطالعات قبلي از فرآيند تحليل سلسله مراتبي بهره گرفته شده است كه با توجه به نارسايي آن در بيان همه جانبه روابط ميان معيارها و گزينه‌ها، در اين مقاله از فرآيند تحليل شبكه‌اي استفاده شد. از طريق اين فرآيند اهداف و استراتژي‌هاي كلان با استراتژي‌ها و گزينه‌هاي تكنولوژي صنعت ارتباط معني‌دار يافته، سهم هر كدام در تحقق اهداف نهايي تعيين‌شده و به‌وسيله تحليل حساسيت با پيش‌بيني تغييرات و اثرات آن بر معيارها و گزينه‌ها، جهت مقابله با تغييرات، سناريوها ايجاد و جهت تصميم‌گيري مورد استفاده قرار مي‌گيرند. مدل معرفي‌شده در صنعت پتروشيمي ايران پياده شده است و طي آن بهبود، توسعه و بومي‌سازي فناوري و فرآيند توليد الفين‌ها و پارافين‌ها، نانوكامپوزيت‌هاي پليمري، غشاهاي پليمري و بيورآكتورهاي غشايي و هيبريدي، پلي اتيلن ترفتالات، كاتاليست سنتز متانول و كاتاليست سنتز اسيد استيك به‌عنوان اولويت‌هاي تكنولوژي صنعت پتروشيمي شناسايي شدند.