تأثير شبكه هاي اجتماعي بر كارآفريني ديجيتالي با نقش ميانجي تشخيص فرصت (مطالعه ي شركت هاي دانش بنيان مستقر در پارك علم و فناوري استان كرمان)

يكي از روندهاي كسب وكار ديجيتالي استفاده از كسب وكارهاي مبتني بر شبكه است. شبكه هاي اجتماعي فرصتي را براي كارآفرينان بوجود مي آورند تا بتوانند ايده هاي بهتري را براي ايجاد يك كسب وكار ديجيتالي پيدا كنند. هدف اين پژوهش بررسي تأثير شبكه‌هاي اجتماعي بر كارآفريني ديجيتالي با توجه به نقش ميانجي ‌متغير تشخيص فرصت است. پژوهش از جنبه هدف كاربردي و از نظر روش، توصيفي – پيمايشي از نوع همبستگي است. جامعه آماري پژوهش مديران و كارشناسان 35 شركت‌ دانش‌بنيان مستقر در پارك علم و فناوري استان كرمان است كه در هر شركت بسته به تعداد مديران، كارشناسان و خبرگان موضوع، به دو يا سه نفر از آنان به روش نمونه گيري قضاوتي پرسش نامه داده شد. سپس با تركيب پرسش نامه هاي گردآوري شده از هر شركت،  35 پرسش ‌نامه تجميع شده حاصل گرديد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و SMART PLS مورد تحليل قرار گرفت. پايايي پرسش نامه از طريق آلفاي كرونباخ و پايايي تركيبي و روايي آن به روش روايي همگرا و واگرا تأييد شد. نتايج پژوهش نشان داد كه شبكه‌هاي اجتماعي بر كارآفريني ديجيتالي تأثير مثبت و معناداري دارد. از ميان ابعاد شبكه‌هاي اجتماعي، محتواي روابط اجتماعي (با ضريب شدت تأثير 0.453)، شيوه انتقال اطلاعات (با ضريب شدت تأثير 0.214) و منابع اجتماعي اطلاعات (با ضريب شدت تأثير 0.182) بيشترين تأثير را بر كارآفريني ديجيتالي داشتند. در مورد تاثير شبكه‌هاي اجتماعي بر تشخيص فرصت نيز يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه از بين ابعاد شبكه‌هاي اجتماعي، محتواي روابط اجتماعي (با ضريب شدت تأثير 0.339) بيشترين تأثير را بر تشخيص فرصت داشته است.