عوامل اجتماعي موثر بر اميد به آينده دانشجويان دانشگاه تهران (ورودي سال 1393)

Future of Young People and Social Factors Affecting It

اميدواري و خوش بيني نسبت به آينده زندگي، از جمله نشانه هاي پويايي و نشاط در جامعه و انگاره اي براي پيشرفت اجتماعي است. تحقيق حاضر، حاصل پيمايشي است كه با هدف شناسايي ميزان اميد به آينده در بين دانشجويان و بررسي عوامل اجتماعي موثر بر آن انجام شده است. جامعه آماري تحقيق شامل 17551 نفر دانشجويان ورودي در سال 1393 به دانشگاه تهران بوده است كه با استفاده از روش نمونه گيري چند مرحله اي، نمونه اي با حجم 260 نفر تعيين گرديد. نتايج حاصل از پژوهش نشان مي دهد كه ميزان اميد به آينده دانشجويان پايين تر از حد متوسط است. ميانگين نمره كل اميدواري در مقياس 1 تا 5، 74/2 است كه بيانگر وجود نگرش نسبتا منفي درباره آينده است. متغيرهاي اصلي در بررسي عوامل اجتماعي موثر بر اميد به آينده شامل دينداري، احساس آنومي، احساس محروميت و پايگاه اجتماعي-اقتصادي است. در سنجش احساس آنومي در ابعاد اجتماعي، اقتصادي و سياسي، آنومي اقتصادي بالاترين ميزان را به خود اختصاص داده است كه نشان مي دهد مهمترين انتظار و اساسي ترين گفتمان ميان ذهني جوانان، نابساماني هاي اقتصادي مانند بيكاري، نابرابري در كسب درآمد و... است. پس از آن، آنومي اجتماعي قرار دارد كه شامل ناهنجارهاي هاي اجتماعي، عدم رعايت حقوق متقابل، بي قانوني و... است. آنومي رابطه منفي و دين داري رابطه مستقيم و مثبت با اميد به آينده داشتند. نتايج رگرسيوني نشان داد كه متغيرهاي وارد شده بر مدل، 41 درصد از تغييرات متغير وابسته را تبيين مي كنند كه در اين ميان، سهم متغير احساس آنومي در تبيين متغير وابسته بيشتر است. كليدواژگان:

Hope and optimism about the future life are signs of dynamism and vitality in society and ideas for social improvement. Hope for future plays an important role in youthʼs life as builders of future. Since youth are a group of society, they effort for the future and young generation can form tomorrow the way they contemplate today. Accordingly, this study is to delineate the attitudes and feelings over the future of young people and social factors affecting it. This study combines the theoretical framework of Durkheim, Merton and Leeʼs theory of anomie, relative deprivation theory, social comparison theory and Gap theory. This research is performed using the survey method by means of multi-stage cluster sampling among 260 male and female students of University of Tehran. The results showed that the future expectancy is less than the average. Among the factors affecting future expectancy, feelings of deprivation and anomie were 26 of an inverse and significant relation and religiosity had significant positive correlation with hope for the future.