پياده‌سازي مدل رگرسيون خطي فازي با استفاده از مقدار h بهينه براي شناسايي روابط عملكردي درQFD

امروزه مهم‌ترين جنبه طراحي محصول، طراحي بر اساس نيازها و خواسته‌‌هاي مشتريان است؛ ازاين‌رو، يكي از روش‌‌هايي كه به‌منظور افزايش رضايت مشتري مورداستفاده قرار مي‌‌گيرد، رويكرد گسترش عملكرد كيفيت (QFD) است. در برنامه‌‌ريزي QFD به دليل ابهام و نادقيق بودن ويژگي‌‌ها در روابط، اغلب ضرايب فازي مورداستفاده قرار مي‌‌گيرند؛ لذا در اين تحقيق براي شناسايي روابط كاركردي غيردقيق و مبهم بين نيازمندي‌‌هاي مشتري و مشخصه‌هاي مهندسي، از رويكرد رگرسيون خطي فازي استفاده شد. در اين رويكرد، در حالت داده‌‌هاي غيرفازي، مقادير بهينه پارامترها به‌طوري تعيين مي‌‌شود كه مجموعه خروجي مدل رگرسيون داراي درجه عضويت بزرگ‌تر يا مساوي  باشند كه اين مقدار، ميزان فازي‌بودن خروجي مدل رگرسيون فازي را نشان مي‌دهد. در اين مطالعه، هدف استفاده از مدل رگرسيون خطي فازي، شناسايي روابط كاركردي در QFD با مقدار  بهينه در شركت صنعتي لاماالكترونيك است. نتايج اين مطالعه حاكي از آن است كه مقادير گستره ضرايب در حالت  بهينه، نسبت به زماني كه اين مقدار صفر است، جواب‌‌هاي بهتري داده و قابليت اطمينان سيستم را افزايش مي‌‌دهد.