بررسي معناي هستي خداشناسي در انديشه هايدگر متاخر

مارتين هايدگر در آثار متأخر خود تشريح مي‌كند كه متافيزيك به مثابه هستي‌ـ‌خداشناسي چگونه با توجه صرف به هستندگان آنها را از يك سو به جهت چيستي يا ذات مورد بررسي قرار مي‌دهد و از سوي ديگر به جهت بودگي و قرار گرفتن در زنجيرۀ علّي ذيل برترين هستنده يا همان خداوند. وي با نگاه نقادانه به ساختار هستي‌ـ‌خداشناسي متافيزيك، بر آن است تا تبيين كند كه رويكرد هستي‌ـ‌خداشناسانه هم سبب از دست رفتن فهم هستي شده و هم در نتيجۀ آن الوهيت را از جايگاه اصلي خود خارج كرده است. در اين مقاله بر آنيم تا معناي هستي‌ـ‌خداشناسي را در تفكر هايدگر متأخر بررسي كنيم و بدين منظور در پي آن هستيم كه چگونه متافيزيك نزد هايدگر از نگاه همدلانۀ هستي‌شناسي بنيادين به رويكرد انتقادي هستي‌ـ‌خداشناسي تغيير جايگاه پيدا كرد و آثار دورۀ گذار و دورۀ متأخر وي را بدين منظور مورد تأمل قرار مي‏دهيم. در اين مقاله با تبيين ساختار هستي‌ـ‌خداشناسانۀ متافيزيك از منظر هايدگر نشان خواهيم داد كه چگونه هستي مغفول واقع شده سبب تولد الهيات متافيزيكي شده است.