مطالعه رابطه بين مزاحمت هاي خياباني با اعتماد و سلامت اجتماعي (مورد مطالعه: دختران و زنان جوان شهر تبريز)

Relationship between Street Disturbances and Trust and Social Health (Case study: Girls and Young Women in Tabriz City)

مزاحمت‌هاي خياباني، يكي از مهمترين مشكلات حضور زنان در فضاهاي عمومي شهري است كه پيامدهاي گسترده‌اي بر روي آنها دارد. هدف پژوهش حاضرT مطالعه رابطه بين مورد مزاحمت‌هاي خياباني قرار گرفتن دختران و زنان جوان با اعتماد اجتماعي و سلامت اجتماعي آنهاست. اين پژوهش از نظر روش اجرا، پيمايشي، از نظر هدف، كاربردي و از نظر زماني، مقطعي است. جامعه آماري پژوهش را دختران و زنان جوان 18 تا 33 سال شهر تبريز در سال 1397 تشكيل داده‌اند. روش نمونه‌گيري، خوشه‌اي چندمرحله‌اي است. با استفاده از فرمول كوكران، 384 نفر به عنوان حجم نمونه مورد مطالعه قرار گرفته‌اند. براي سنجش متغيرهاي مستقل از پرسشنامه‌هاي محقق‌ساخته اعتماد اجتماعي و سلامت اجتماعي كييز و براي سنجش مزاحمت‌هاي خياباني از پرسشنامه پژوهش رياحي و لطفي خاچكي (1395) استفاده شده است. اعتبار و پايايي اين پرسشنامه‌ها از طريق اعتبار صوري و سازه‌اي و آزمون آلفاي كرونباخ مورد تاييد قرار گرفته است. يافته‌هاي پژوهش بيانگر آن است كه ميانگين مزاحمت‌هاي خياباني و دو بعد آن (مزاحمت فيزيكي و پيشنهاد و تهديد جنسي) پايين‌تر از سطح متوسط است، اما ميزان مزاحمت‌هاي غيرفيزيكي در سطح متوسطي قرار دارد. همچنين، بين مزاحمت‌هاي خياباني و ابعاد آن (مزاحمت فيزيكي، غيرفيزيكي، پيشنهاد و تهديد جنسي) با اعتماد اجتماعي و سلامت اجتماعي دختران و زنان جوان شهر تبريز همبستگي معنادار معكوسي وجود دارد. علاوه بر اين، متغيرهاي وارد شده (مزاحمت فيزيكي، غيرفيزيكي، پيشنهاد و تهديد جنسي) در مدل رگرسيوني پژوهش توانسته‌اند 24 درصد از تغييرات اعتماد اجتماعي و 22 درصد از تغييرات سلامت اجتماعي پاسخگويان را تبيين كنند.

Street disturbances are the most important problems for women in urban public spaces, having wide implications for them. The study is to investigate the relationship between street disturbances against girls and young women with trust and social health. It employs a survey research technique in terms of research method, and a cross-sectional research analysis in terms of time. The research statistical population consisted of girls and young women aged 18-33 years in Tabriz in 2018 who were selected via a multi-stage cluster sampling method. Using the Cochran formula, 384 people were selected as the sample size. To measure the independent variables, the researcher-made Social Trust Questionnaire, Keyes Social Health Questionnaire, and to measure street disturbances, the Disturbance Street Questionnaire of Riahi and Lotfi Khachaki (2016) were employed. Validity and reliability of these questionnaires were confirmed through face and construct validity as well as Cronbach's alpha coefficient test. The findings indicated that the mean of street disturbances and its two dimensions (physical disturbances sexual harassment, and proposals) are lower than moderate level, but the level of non-physical interactions is moderate. Moreover, there is a significant negative correlation between street disturbance and its dimensions (physical, non-physical disturbances, proposals, and sexual harassment) with social trust and social health of girls and young women in Tabriz City. In addition, the variables (physical and non-physical disturbances, proposals, and sexual harassment) entering the research regression model can explain 24٪ of variances in social trust and 22٪ of variances in social health of the participants.