تحليل تاثير سكوت سازماني بر اثربخشي كار گروهي با نقش ميانجي هويت سازماني (مورد مطالعه: شهرداري اصفهان)

هدف اين پژوهش بررسي تاثير سكوت سازماني بر اثربخشي كار گروهي با نقش ميانجي هويت سازماني است. جامعه ‌آماري شامل2013 نفر از كاركنان شهرداري اصفهان است. حجم نمونه آماري به روش نمونه‌گيري دو مرحله اي و شيوه‌هاي نمونه گيري خوشه اي و طبقه اي متناسب با حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران 323 نفر تعيين شد. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه هاي استاندارد سكوت سازماني واكولا و بوراداس (2005)، اثربخشي كار گروهي رابينز (2007) و هويت سازماني چني (1983) استفاده شد. روايي پرسشنامه بر اساس روايي محتوايي و پايايي بر اساس آلفاي كرونباخ مورد تائيد قرار گرفت. جهت تجزيه و تحليل داده ها و آزمون فرضيه ها با استفاده از الگوسازي معادلات ساختاري از نرم افزارهاي Spss 24 و24  Amos استفاده گرديد. نتايج حاصل از بررسي فرضيه هاي پژوهش نشان داد كه سكوت سازماني با ضريب مسير 0.39 بر اثربخشي كار گروهي و سكوت سازماني با ضريب مسير 0.457 بر اثربخشي كار گروهي با نقش ميانجي هويت سازماني تاثير منفي و معناداري دارد. همچنين بر اساس نتايج فرضيه هاي فرعي سكوت سازماني بر ابعاد اثربخشي كار گروهي شامل عوامل بستري، تركيب گروه، طراحي كار و متغيرهاي فرآيندي به ترتيب با ضريب مسير 0.38، 0.47، 0.49 و 0.55 تاثير دارند.