تأثير راهبردگرايي بر عملكرد كسب و كار با ميانجي‌گري قابليت‌هاي بازاريابي؛ مطالعه موردي: شعبه‌هاي بانك مهر اقتصاد استان اصفهان

فعاليت‌هاي بازاريابي و تدوين راهبردها از گرايش‌هاي راهبردي تأثير مي‌پذيرند. راهبردگرايي به ‌طور خودكار باعث عملكرد بهتر نمي‌شوند؛ بلكه نيازمند برخي توانمندي‌ها و منابع است كه در راستاي آن عمل كند. قابليت‌هاي بازاريابي، فرايندي است كه در به كارگيري دانش، مهارت و منابع سازمان براي ايجاد ارزش افزوده كالاها و خدمات، برآوردن تقاضاهاي رقابتي و پاسخگويي به نيازهاي مرتبط با بازار استفاده مي‌شوند. اين پژوهش از نوع توصيفي همبستگي استو هدف آن بررسي تأثير راهبردگرايي بر قابليت‌هاي بازاريابي و سپس تأثير قابليت‌هاي بازاريابي بر عملكرد شعبه‌هاي بانك مهر اقتصاد در استان اصفهان است. با بررسي‌هاي انجام‌شده در پايگاه‌هاي علمي تحقيقاتي در اين زمينه وجود دارد، ولي بررسي اين سه متغير با هم و در بانك، نوآوري اين تحقيق محسوب مي‌شود. جامعه آماري اين پژوهش مديران، رؤسا و معاونان اداره مركزي و مديران شعبه‌هاي بانك مهر اقتصاد استان اصفهان است. بدين منظور، پرسشنامه‌اي براي سنجش اين متغيرها طراحي شد. براي سنجش پايايي پرسشنامه از آلفاي كرونباخ استفاده شده است. اين ضريب براي گرايش راهبردي 82/0؛ قابليت‌هاي بازاريابي 73/0 و عملكرد 71/0 به دست آمد. نتايج مدل‌سازي معادلات ساختاري با استفاده از نرم‌افزار پي. ال. اس. نشان‌دهنده معني‌داربودن تأثير راهبردگرايي بر قابليت‌هاي بازاريابي و عملكرد و سپس تأثير قابليت‌هاي بازاريابي بر عملكرد است. همچنين راهبرد بانك مهر اقتصاد مشتري‌مداري است و قابليت‌هاي بازاريابي مرتبط با خدمت و قيمت‌گذاري در اين بانك قوي‌ترند.