تاثير آموزش خلاقيت بر عوامل شناختي مرتبط با خلاقيت: گزارشي از طرح مدارس فصلي خلاقيت و ايده پردازي در فارس

بدون عنوان

خلاقيت و نوآوري لازمة استمرار زندگي انسان در مواجهه با چالش‌ها است. خلاقيت كه به عنوان استفاده از توانايي ذهني براي ايجاد ايده‌هاي جديد تعريف مي‌شود، قابل آموزش و ترويج است. پژوهش حاضر در پي آن بود تا تاثير آموزش خلاقيت بر عوامل شناختي مرتبط با آن‌ كه شامل توانايي مشاهده، توانايي تفكر، توانايي تحليل داده، انسجام فكري، استفاده از دانش قبلي و توانايي استفاده از اطلاعات درون متني عوامل شش‌گانه است را در دانش‌آموزان پايه نهم، دهم و يازدهم مورد بررسي قرار دهد. در اين پژوهش تعداد 73 دانش‌آموز (33 دختر و 40 پسر) در يك دوره مدرسه فصلي خلاقيت و ايده‌پردازي شركت كردند. طرح اين پژوهش به صورت يك گروه پيش آزمون-پس آزمون بود. براي ارزيابي پيشرفت دانش‌آموزان از دو فعاليت پروژه محور استفاده شد. در طراحي اين دو پروژه از تمامي عوامل شش‌گانه استفاده شد و دانش‌آموزان به اين فعاليت‌ها قبل و بعد از شركت در كارگاه‌هاي خلاقيت به صورت انفرادي و گروهي پاسخ دادند. پاسخ‌هاي دانش‌آموزان توسط دو ارزياب و به وسيلة يك مقياس شش‌گانه بررسي شد. به منظور اطمينان از پايايي نمره‌گذاران، پايايي بين دو نمره گذار كه بيانگر دقت پايايي نمره‌ گذاري بود، محاسبه شد. يافته‌هاي به دست آمده در بخش انفرادي نشان داد كه آموزش‌هاي ارائه شده در بحث خلاقيت تاثير معناداري بر عوامل شش‌گانه در دانش‌آموزان داشته است. همچنين اين تاثير معنادار در فعاليت‌هاي گروهي نيز ديده شد. بعلاوه، يافته‌هاي اين پژوهش نشان‌دهندة وجود تفاوت معنادار در عملكرد انفرادي دانش‌آموزان دختر و پسر در انجام فعاليت‌هاي پروژه‌-محور بود. با اين وجود، هيچ تفاوت معناداري بين دانش‌آموزان گروه دختر و گروه پسر وقتي فعاليت‌هاي پروژه-محور را به صورت گروهي به انجام مي‌رساندند ديده نشد. از نتايج به دست آمده از اين پژوهش مي‌توان به موثر بودن آموزش‌ خلاقيت در بهبود توانايي خلاقيت دانش‌آموزان رسيد.

فاقد چكيده