رابطه سبك‌ هاي يادگيري و روحيه پژوهشگري دانش‌آموزان دوره دوم متوسطه

بدون عنوان

از جمله مولفه‌هاي مهم فرايند آموزش، سبك يادگيري فراگيران است كه بايد توسط معلمان شناسايي شود. تشخيص اين مولفه و تلاش در جهت اصلاح يا متناسب نمودن آموزش با آنها مزاياي متعددي براي دانش‌آموزان و كل فرايند تدريس به همراه دارد. از جمله پيامدهاي مهم سبك‌هاي يادگيري كه توجه به آن ضرورت دارد، ميزان اثرگذاري آن در پرورش روحيه جست‌وجوگري و توانمندي پژوهشي است. از اين رو، در پژوهش حاضر، رابطه بين سبك‌هاي يادگيري و روحيه پژوهش‌گري دانش‌آموزان دوره دوم متوسطه مورد بررسي قرار گرفت. جامعه آماري پژوهش، شامل كليه دانش‌آموزان دورة دوم متوسطه نواحي چهارگانه شهر شيراز بود كه در سال تحصيلي 95-1394 مشغول به تحصيل بودند و با استفاده از روش نمونه­گيري خوشه‌اي تصادفي، تعداد 345 نفر به عنوان شركت‌كنندگان پژوهش انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش عبارت بودند از پرسشنامه سبك­هاي يادگيري كلب و پرسشنامه روحيه پژوهش‌گري محمد­شريفي. نتايج حاصل از ضرايب همبستگي نشان داد كه از ميان سبك‌هاي يادگيري، دو سبك يادگيري همگرا و واگرا با روحيه پژوهش‌گري ارتباط معني‌دار داشتند و نتايج رگرسيون چندگانه نيز مويد آن بود كه اين دو سبك از ميان سبك‌هاي يادگيري پيش‌بيني‌كنندة روحيه پژوهش‌گري بودند. يافته‌هاي پژوهش حاضر در مجموع مويد نقش سبك‌هاي يادگيري در پرورش روحيه پژوهش‌گري و تائيدكننده اين فرضيه بود كه در يادگيري هر دو سبك واگرا و همگرا بايد مدنظر قرار گيرند.

فاقد چكيده