نقش دانشگاه سبز در تابآوري و مقابله با تغيير اقليم

دانشگاه، محيطي است كه ميتواند الگويي براي تربيت انسان‌هايي مسئوليت‌پذير و نيز الگويي براي عموم مردم جامعه باشد. معضلات زيست‌محيطي در سطح جهان نظير تغييرات اقليم، ريزگردها، آلودگي هوا و آلودگي هواي شهري، آلودگي آب، از بين رفتن منابع آبي، همگي نشاندهنده آثار مخرب توسعه به علت عدمتوجه به اصل پايداري ميباشد. نظام آموزش عالي در چارچوب پارادايم توسعه اقتصادي، نهادي است كه با تبعيت از رويكرد بازار و ابزار تكنولوژي ضمن تربيت نيروي انساني ميتواند در عمل الگوي مناسبي را جهت توسعه اقتصادي مبتني بر اصل توسعه پايدار به انجام رساند. در دستور كار 21 كنفرانس ريو در سال 1992 ميلادي موضوع تغيير اقليم و گرمايش جهاني مورد توجه جدي قرار گرفت و متعاقباً اعلاميه هاي متعددي در رابطه با توسعه پايدار آموزش عالي طي اين سالها توسط مجامع جهاني مطرح گرديد كه اعلاميههاي هاليفاكس، تالورس، كيوتو، سوانزي و.... از آن جمله ميباشند؛ لذا نقش دانشگاه سبز در تابآوري در مقابل پديده تغيير اقليم، امري است كه بايد مورد توجه كافي قرار گيرد. دانشگاه سبز در حوزه مديريتي به اموري نظير: مديريت انرژي، مديريت حملونقل، مديريت پسماند، مديريت آب، مديريت فضاي سبز و استفاده از تكنولوژيهاي هوشمند و مديريت سيستمهاي اطلاعاتي و محيطي توجه نموده و بر اساس آن اقدامات لازم انجام ميشود. در چنين مسيري همه عوامل درگير در فعاليتهاي دانشگاهي اعم از كاركنان، اساتيد و دانشجويان به نوعي در فرايند دستيابي به دانشگاه سبز مشاركت ميكنند. در اين مطالعه، مدلي نوين با عنوان دايره پايداري جهت تعيين ميزان پايداري به صورت كمي ارائه گرديده است. در اين روش، مساحت دايرهاي به شعاع واحد به عنوان دايره پايداري كامل تعريف شده و شاخصهاي پايداري كه هر يك از آنها بين صفر و يك تعريف گرديده و مساحت چند ضلعي نامنظم حاصل نسبت به چندضلعي كامل ميزان پايداري نسبت به حالت كامل را مشخص مي‌نمايد. براساس شاخصهاي تعريف شده ميزان پايداري دانشگاه آزاد اسلامي واحد علوم و تحقيقات كه در زمره دانشگاههاي سبز نيز معرفي گرديده، 22 درصد ميباشد و اين امر نشاندهنده آن است كه بايد در مورد عوامل پايداري در دانشگاه سبز اهتمام جدي شود.