بازدارنده‌هاي پروتئازي و كاربرد آن‌ها بر عليه بيمارگرهاي گياهي

Protease Inhibitors and Their Application Against Plant Pathogens

پروتئازها باعث شكستن پيوندهاي پپتيدي شده و مانع فعاليت پروتيينها و باعث تخريب آن‌ها مي­گردند. اين مولكول­ها به چهار گروه پروتئازهاي سرين، سيستئين، آسپارتيك و متالوپروتئازها تقسيم مي­شوند . بيمارگرهاي گياهي از اين مولكول­ها براي بيمار نمودن گياهان استفاده مي­كنند. در مقابل، گياهان نيز موادي توليد مي­كنند كه بازدارنده پروتئازهاي بيمارگري است. مهار كننده پروتئازي سرين يكي از مهم­ترين اين مهاركننده‌ها است. اين مولكول­ها در سلول­هاي گياهي و در هنگام حمله ريزجانداران بيماريزا و ويروس­ها توليد مي‌گردند. بازدارنده­هاي پروتئازي بر اساس تشابه توالي ژني و ساختاري خود به خانواده­هاي مختلفي تقسيم مي­شوند. با شناخت نحوه عمل اين نوع مولكول­ها و انتقال ژن­هاي توليد كننده آن‌ها به گياهان مهم مي­توان از اين مواد به عنوان يك روش مبارزه زيستي با بيمارگرهاي گياهي استفاده كرد، چرا كه احتمال مقاوم شدن بيمارگرها به اين روش دفاعي خيلي كم است.

Proteases cleave the peptide bonds in proteins and in this way prevent protein activity by degrading them. Proteases are classified into four categories: serine proteases, cysteine proteases, aspartic proteases and metalloproteases. Plant pathogens utilize these vital molecules in plant infecting process. In the other hand, the activity of proteases is inhibited by protease inhibitors of plants. Serine is one of the protease inhibitors. The plants produce the materials inhibiting pathogenic proteases. These molecules are produced in plant cells during pathogenic microorganisms and viruses attack. Protease inhibitors are divided into several families based on sequence similarity and structure. Because the risk of pathogen resistance to this defense strategy is low, it seems these molecules could be use for biological control against plant pathogens.