تحليل مباني فلسفي انسان‌شناسي در فلسفه مصر باستان

يونانيان از مدتها پيش از ظهور تالس در قرن ششم قبل از ميلاد، با فرهنگ مصر آشنايي نزديك داشته و از دانش آنها بخصوص در حوزه رياضيات بهره فراوان برده¬اند. در حوزه فلسفه نيز مطالعات اخير نشان ميدهد كه تالس از نزديك با تفكر مصر باستان آشنا بوده و در مباحث فلسفي خود متأثر از انديشه‌هاي مصريان باستان بوده است. در تفكر مصريان باستان برغم بهره‌گيري از اسطوره‌ها براي تحليل و تبيين حقايق جهان هستي، رگه‌هايي از تفكر فلسفي به معني خاص آن نيز ديده ميشود. در تفكر مصر باستان در مباحثي همچون هستي‌شناسي، سياست و جامعه و انسان‌شناسي رگه‌هايي از تفكر ناب فلسفي مشاهده ميشود؛ تفكري كه بر محور مفهوم عميق و ذو ابعاد «مآت» شكل ميگيرد. مآت در عرصه هستي‌شناسي بمعناي نظم، در عرصه سياست و جامعه بمعناي عدالت و در عرصه انسان‌شناسي بمعناي راستي و درستي است. در عرصه انسان‌شناسي بطور خاص مصريان باستان بر اين عقيده‌اند كه وجود انسان داراي ابعاد و مراتب نه‌گانه‌يي است كه در بين اين ابعاد و مراتب نوعي وحدت حاكم است. آنچه باعث ظهور تام اين مراتب و بخصوص آخرين مرتبه آن يعني تفكر و انديشه و بتبع آن جاودانگي انسان است، تبعيت از مآت يا قوانين حاكم بر نظام هستي است. بدين شكل، ايشان بين انسان‌شناسي و هستي‌شناسي خود ارتباطي نزديك ايجاد ميكنند.