بازگشت به خانه : مطالعه كيفي خوداشتغالي و كنش كارآفرينانه زنان فارغ‌التحصيل دانشگاهي .

مقاله‌ حاضر در پي مطالعه كيفي ابعاد و ويژگي‌هاي جامعه‌شناختي كنش كارآفرينانه زنان خالق برندهاي صنايع‌دستي است. در اين مقاله در پي پاسخ  به اين سؤال كلي هستيم كه زنان در حوزه برندهاي صنايع‌دستي چگونه كنش كارآفرينانه انجام مي‌دهند و اين كنش چه ابعاد و ويژگي‌هايي دارد؟ بنا بر فهم متعارف، كارآفريني و خوداشتغالي زنان، پاسخي به محدوديت‌هاي بازار كار رسمي و يا خروج از انزواي حوزه خصوصي تلقي مي‌شود و بهترين انتخاب براي ايجاد توازن ميان نقش‌هاي سنتي و نقش‌هاي مدرن است. بر اساس اين فهم متعارف، زنان به دليل اين كه  نتوانسته‌اند در بازارهاي كار رسمي و بخش اشتغال رسمي ورود پيدا كنند به بخش‌هاي غيررسمي و بازارهاي اشتغال خانگي روي آورده‌اند. همچنين در اين ديدگاه زنان به عنوان افرادي در نظر گرفته مي‌شوند كه از حيث اقتصادي وابسته‌اند و تنها براي تأمين مخارج زندگي يا كسب درآمد بيشتر كار مي‌كنند. اگرچه نويسندگان اين مقاله منكر فهم متعارف نيستند اما نتايج مطالعه كيفي حاضر كه حاصل مصاحبه‌هاي عميق نيمه ساختاريافته با 40 زن كارآفرين برندساز در حوزه‌ صنايع‌دستي است، نشان مي‌دهند كه روايت زنان حاوي مفاهيم مهم ديگري است. مصاحبه‌شوندگان  بازار كار رسمي را دستوري، انعطاف‌ناپذير، يكنواخت و مطيع‌ساز مي‌دانند. مصاحبه‌هاي عميق نشان مي‌دهد كه زنان كارآفرين برندساز كساني نيستند كه نتوانسته‌اند در بازار كار رسمي جذب شوند، بلكه آنها به دليل محدوديت‌هاي بخش رسمي در پي فراتر رفتن از ساختارهاي موجود و قدم گذاشتن در مسيري خلاقانه و نو هستند. روايت‌ها نشان مي دهد كه اين زنان خوداشتغالي را از روي استيصال و يا فرار انتخاب نكرده‌اند بلكه آگاهانه و خودخواسته استقلال مالي، خلاقيت، رجحان وظيفه محوري بر دستور محوري و انعطاف‌پذيري را انتخاب كرده‌اند.