گذار از نوسازي به دموكراتيزاسيون؛ توسعه سياسي در هندوستان و درس‌هاي آن براي ايران

Transition from Modernization to Democratization, the political development in India and its lessons for Iran

الگوي توسعه سياسي هندوستان نشان مي‌دهد كه مفروضات مكتب نوسازي براي تشريح فرايند توسعه، حداقل در بعضي از كشورها، نه مفيد است و نه صحيح. بر پايه واقعيت‌هاي عيني، دموكراسي ماندگار در هندوستان محصول نوسازي عرصه‌هاي اقتصادي و فرهنگي نمي‌باشد، بلكه دموكراسي خود ابزاري بود براي ايجاد نوسازي و تحولات اساسي و ساختاري در عرصه هاي مختلف سياسي و اجتماعي و فرهنگي. به بيان ديگر نزد نظريه‌پردازان نوسازي، دموكراسي متغير وابسته و محصول تحول در عرصه هاي ديگر اجتماعي است؛ اما بنا برفرايند دموكراسي در هند و نظر بسياري از تئوري‌پردازان دموكراتيزاسيون، از جمله آمارتيا سن، دموكراسي مي‌تواند متغير مستقل و علت تحول در عرصه هاي ديگر نيز باشد. نهادهاي كارآمد اقتصادي، فرهنگي و اجتماعي ثمرة نهادهاي سياسي دموكراتيكي مي-شوند كه به لحاظ وجودي بر نهادهاي ديگر اولويت دارند. بر اين مبنا دموكراسي بيش از آنكه عنوان يك وضعيت خاص باشد، آنگونه كه از سوي نظريه‌پردازان مكتب نوسازي مطرح شده بود، فرايندي است پويا و مداوم كه از طريق عملياتي نمودن مفهوم مشاركت همگاني، حتي در پايينترين گستره‌هاي اجتماعي، به ايجاد جامعه‌اي با روابط منصفانه‌تر منجر مي‌شود. دغدغه اساسي ما در مطالعه پيش رو، با تكيه بر فرايند دموكراتيزاسيون در هندوستان، فهم ضرورتهايي است كه دموكراسي را به متغير مستقل توسعه‌اي پايدار مبدل مي‌سازد. مطالعه حاضر از نوع مطالعات بنيادي است كه سعي مي‌كند با ارجاع به چگونگي توسعه سياسي در هند و رجوع به بعضي از نظريه‌هاي عرصه دموكراتيزاسيون به مطالعات موجود در زمينه دموكراسي در ايران تعميق ببخشد.

When India came to democracy it was considered to be essentially a backward and traditional society. The post-independence conditions of India and the process of its political development shows that the assumptions of the modernization school of thought are neither useful nor correct for describing the development process in India, Although the growth of democracy in countries such as South Korea can confirm the views of political modernization. Based on objective facts, democracy in India was instrumental in creating modernization and structural changes in various political, social and cultural arenas. According to Democratization theorists, democracy is more than the title of a particular state, as proposed by the theorists of the modernization thinkers, a dynamic and continuous process that leads to the operationalization of the concept of the universal participation. The beneficial economic, cultural and social institutions are the fruits of democratic political institutions that externally prioritize other institutions. In present study, our fundamental concern is to understand the reason of sustainability of democracy in India and the lessons which it might have for Iran. The research hypothesis is based on the belief that the particular process of democratization in India is the reason of this durability. The study is attempting by describing the processes of democracy at the speculative level as well as the real life, demonstrate the reasonableness of the hypothesis of research and the lessons that it may have for the political development in Iran.