رابطه ادراك حسي با تجربه استتيكي و زيبايي در استتيك لايب‌نيتس

The Relationship between Perception with Aesthetic Experience and Beauty in Leibniz’s Aesthetics

شرح لايب­نيتس از ادراك حسي براي درك سنت استتيك عقل­ گرايانۀ آلماني در قرن هجدهم بسيار حايز اهميت است. تأملات او در اين باب چارچوبي دكارتي دارد و براي ديدگاه­ هاي او دربارۀ تجربۀ استتيكي بسيار كانوني است. او با توجه به ماهيت واضح ولي مغشوش ادراك حسي، مفهوم كمال و لذت را تبيين مي­ كند و از همين معبر ره به تعريف زيبايي مي ­برد. كمال عبارت است از نيرو يا توانايي متحد ساختن ويژگي­ هاي كثير در يك ويژگي؛ لذت، از نظر او، عبارت است از احساس كمال در اشيا؛ زيبايي هم نزد او همانا تعمق يا تأمل بر امري لذت­ بخش يا خوشايند، يا كمال شيء است. در اين مقاله قصد داريم پس از بررسي اهميت لايب­نيتس در استتيك آلمان، ماهيت ادراك حسي نزد او، و سپس رابطۀ آن را با تجربۀ استتيكي، كمال، لذت و زيبايي در سپهر استتيك او بكاويم و در اخر هم نقد و نظري بر استتيك او داشته باشيم.

Leibniz’s account of perception for understanding of German rationalistic aesthetic tradition in 18 century is very crucial and important. His account of sense qualities has a Cartesian framework and it is so central to his views on aesthetic experience. He explains the concept of perfection and pleasure based on the clear but confused nature of perception. Accordingly, he defines beauty as follows: perfection is the ability or power to unite multiple properties into one; pleasure is feeling perfection in things. Beauty, for him, is the contemplation or reflection upon the pleasurable, or perfection of things. Having investigated the importance of Leibniz in German aesthetics, we intend to figure out the nature of perfection and its relationship to aesthetic experience, perfection, and beauty in his aesthetics.