تحليل كارآيي روش آب‌ شويي موضعي در خروج املاح از خاك مطالعه موردي: باغ پسته در منطقه فتح‌آباد كرمان

Efficiency Analysis of Localized Leaching Method to Remove Salts From the Soil Case Study: Pistachio Orchard in Fath-Abad Area of Kerman

هدف آب­ شويي به شيوه موضعي، خارج كردن املاح تجمع يافته از محدوده اصلي فعاليت ريشه در باغات و مزارع مجهز به سامانه­ هاي آبياري موضعي و در شرايط عدم دسترسي به آب كافي براي آب­ شويي است. راندمان اين روش در باغات مجهز به­ سامانه آبياري زيرسطحي و يا در شرايط كاربرد موضعي مواد اصلاح كننده، آزمون نشده است. بنابراين در زمستان 1394 در باغ پسته در منطقه فتح ­آباد كرمان تحقيق فوق انجام شد و به ارزيابي روش آب­ شويي موضعي به همراه سه تيمار آب آبياري، گچ و اسيدسولفوريك در چهار تكرار در خروج املاح از محدوده اصلي فعاليت ريشه درخت پسته (منطقه مرطوب اطراف لوله زيرسطحي) پرداخت. در اين روش آب­ شويي كه به ­مدت 5 روز متوالي انجام گرديد، از دو خط لوله تيپ كم فشار در فاصله 40 سانتي­متري از دو سمت رديف درختان براي آب­ شويي املاح از محدوده مرطوب اطراف لوله زيرسطحي استفاده شد. براي مقايسه راندمان آب­ شويي و ميزان تغييرات در مقادير سديم و هدايت الكتريكي (EC)، نمونه ­برداري خاك قبل و بعد از آب­ شويي از شبكه 80 ×120 سانتي­متر از لايه ­هاي 20 سانتي‌متري انجام شد. نتايج نشان داد كه كاربرد 1000 ميلي­متر ارتفاع آب، منجر به آب­ شويي موثر املاح از منطقه اصلي فعاليت ريشه درخت پسته گرديد. استفاده از گچ در مقايسه با تيمارهاي آب آبياري و اسيدسولفوريك، منجر به خروج بيش­تر سديم و املاح از خاك شد. در تيمار گچ، درصد آب‌شويي سديم و نمك­ هاي محلول به ­ترتيب در حدود 61 و 58 درصد بدست آمد. راندمان آب­ شويي املاح در تيمار آب آبياري 56 درصد و بيش­تر از راندمان آب­ شويي املاح در تيمار اسيدسولفوريك (45 درصد) بود. بنابراين، با توجه به بالا بودن راندمان آب­ شويي آب آبياري در مقايسه با تيمار اسيدسولفوريك، عدم تفاوت معني ­دار آن با تيمار گچ در خروج املاح و با لحاظ مسايل اقتصادي مرتبط با هزينه مواد اصلاح كننده، به ­نظر مي­رسد كه در استفاده ­هاي عملي كاربرد آب آبياري به تنهايي مي­ تواند استراتژي مناسبي براي اصلاح خاك­ هاي منطقه مورد مطالعه باشد.

The aim of localized leaching is to remove accumulatedsalts from the main activeroot zone in orchards and fields under localized irrigation systems and in the absence of sufficient water for leaching.The efficiency of this method has not been examined in subsurface-irrigated orchard or in conditions of localized application of amendments. Therefore, this study was carried out in winter of 1394 in a pistachio orchard in Fath-Abad area in Kerman to evaluate the potential of localized leaching method along with three treatments of irrigation water, gypsum, sulfuric acid with four repetitions to remove soluble salt from the main active pistachio root zone (wet areas around the subsurface pipe). In this leaching technique which was carried out for 5 consecutive days,two lines of low-flow drip tape at a distance of 40 cm from two sides of the tree row were used to leach salt from wet areas around the subsurface clay pipe. To compare leaching efficiency and changes in sodium and EC levels, soil sampling was carried out before and after leaching at 80 (Length)*120 (Depth) cm profile in 20 cm intervals. The results showed that application of 1000 mm of water led to effective salt leaching from the main active pistachio root zone. The application of gypsum increased the sodium and salts removal compare to irrigation water and sulfuric acid treatments. The percentage of sodium and salts leachate in gypsum treatment was about 61 and 58 percentage, respectively.Iirrigation water treatment with 56% leaching efficiency was more than the efficiency of sulfuric acid treatment (45%). Thus, due to the high efficiency of irrigation water compared to sulfuric acid, no significant differencewith gypsum treatment in salt removal and taking into account economic issues related to the amendments,applying irrigation water alone could be recommended as the appropriate strategies for practical reclamation of the studied soil.