تاثير كم‌كاري و پركاري تيروئيدي پس از محدوديت شديد خوراكي بر عملكرد توليدي و شاخص آسيت در جوجه‌هاي گوشتي

Effects of transient hypo- and hyper- thyroidism after extreme feed restriction on performance and ascites index of broiler chickens

زمينه مطالعاتي: مطالعه عملكرد رشد و بازده توليد جوجه‌‌هاي گوشتي به دنبال كم‌كاري و پركاري موقت تيروئيدي پس از محدوديت شديد خوراكي. هدف: اين آزمايش به‌منظور بررسي اثرات­ پركاري و كم‌كاري تيروئيدي متعاقب محدوديت شديد خوراكي بر رشد جبراني، صفات توليدي و پارامترهاي خوني جوجه‌هاي گوشتي انجام شد. روش كار: تعداد 640 قطعه جوجه يكروزه گوشتي در قالب طرح كاملاً تصادفي به 16 واحد آزمايشي شامل 4 تيمار و هر تيمار 4 تكرار اختصاص داده شدند. گروه‌هاي آزمايشي شامل 1) گروه شاهد، بدون اعمال محدوديت غذايي، 2) گروه محدوديت غذايي يك روز در ميان از سن 8 تا 21 روزگي، 3) گروه مصرف كننده لووتيروكسين بعد از قطع محدوديت غذايي و 4) گروه مصرف كننده متي‌مازول بعد از قطع محدوديت غذايي بود. صفات عملكردي طي سه مرحله آغازين (1 تا 21 روزگي)، مياني (22 تا 35 روزگي) و پاياني (36 تا 49 روزگي) اندازه‌گيري شدند. در پايان دوره از هر تكرار سه قطعه پرنده پس از خونگيري، كشتار شدند. نتايج: بررسي آماري نشان داد كه اعمال محدوديت غذايي در دوره آغازين به‌طور معني­داري افزايش وزن روزانه را كاهش داد (05/0P<) اما در كل دوره تأثير معني‌داري بر اين عملكرد نداشته است (05/0P>). در كل دوره آزمايش محدوديت غذايي به‌طور معني‌داري خوراك روزانه مصرفي و ضريب تبديل خوراك را كاهش و شاخص توليد را افزايش داد (05/0P<). مصرف لووتيروكسين بعد از يك دوره محدوديت غذايي به‌طور معني­داري خوراك مصرفي روزانه و ضريب تبديل نهايي را كاهش و شاخص توليد را افزايش داد (05/0P<)؛ اما مصرف متي­مازول تأثير معني­داري بر عمده صفات عملكرد اقتصادي نداشت و درنهايت هم باعث كاهش معني­دار وزن نهايي گرديد. مصرف لووتيروكسين و متي‌مازول باعث افزايش معني­دار وزن نسبي كبد درمقايسه با گروه شاهد شد؛ همچنين بين گروههاي آزمايشي تفاوتي در مقادير هماتوكريت و شاخص بروز آسيت مشاهده نشد (05/0P>). نتيجه‌گيري نهايي: بنظر مي­رسد اعمال محدوديت غذايي يك روز در ميان از سن 8 تا 21 روزگي بدون اعمال كم‌كاري و پر‌كاري تيروئيدي باعث بهبود عملكردهاي توليدي بدون تأثير منفي بر خصوصيات لاشه مي­شود.