كليدواژه :
آب دريا , عملكرد , كينوا , وزن خشك اندام هوايي و ريشه , وزن هزار دانه
چكيده فارسي :
سابقه و هدف: از آنجايي‌كه يكي از اهداف مهم در كشاورزي پايدار با توجه به بحران منابع آبي، افزايش بهره‌وري مصرف آب مي‌باشد لذا استفاده از تكنيك‌هايي جهت رسيدن به اين مهم ضروري است. با توجه به كمبود آب‌هاي با كيفيت، بيش از پيش استفاده از آب‌هاي نامتعارف (آب دريا) مورد توجه است. يكي از تكنيك‌هاي استفاده از آب‌هاي شور (آب دريا) در آبياري، اختلاط با آب معمولي مي‌باشد. هدف از انجام اين پژوهش نيز بررسي اثر سطوح متفاوت شوري بر عملكرد و اجزاي عملكرد گياه كينوا (Capsicum annum L) رقم Titicaca تحت شرايط گلخانه‌اي بود. مواد و روش‌ها: در اين تحقيق از 5 سطح اختلاط آب دريا و آب شهري، جهت بررسي اثر آن بر روي عملكرد و اجزاي عملكرد گياه كينوا استفاده شد. اين تحقيق بر پايه طرح كاملاً تصادفي و با 3 تكرار در سال 95 در دانشگاه علوم كشاورزي و منابع طبيعي گرگان در شرايط گلخانه‌اي و در گلدان اجرا گرديد. گلخانه مورد استفاده در شمال كشور ايران و در شهر گرگان با موقعيت جغرافيايي 36 درجه و 51 دقيقه طول شمالي و 54 درجه و 16 دقيقه عرض شرقي و ارتفاع 13/3 متر از سطح دريا واقع بود. بافت خاك مورد استفاده در اين طرح سيلتي رسي بود. سطوح مختلف شوري مورد بررسي در اين تحقيق شامل (صفر، 15، 30، 45 و 60 درصد اختلاط آب دريا و آب شهري) بود. دانه‌هاي گياه كينوا در اين تحقيق در عمق 2/5 سانتي‌متري كاشته شد و نياز آبي گياه نيز بر اساس تبخير از سطح تشت كلاس A اندازه‌گيري شد. پس از گذشت 6 ماه گياهان برداشت شده و وزن خشك ريشه و بوته، وزن هزار دانه، عملكرد و ارتفاع بوته جمع‌آوري گرديد. قبل از شروع ازمايش خواص شيميايي و فيزيكي آب و خاك مورد استفاده در آزمايشگاه مورد بررسي قرار گرفت. در انتها تحليل آماري صفات مورد بررسي با استفاده از نرم‌افزار SAS (ver 9.0) انجام گرفت. مقايسه ميانگين‌ها نيز با استفاده از آزمون LSD در سطح 5 درصد انجام شد.
يافته‌ها: نتايج نشان داد كه شوري بر وزن خشك اندام هوايي، ارتفاع بوته، عملكرد و وزن هزار دانه در سطح احتمال يك درصد معني‌دار بوده، ولي بر وزن خك ريشه در سطح 5 درصد معني‌دار بود. در اين تحقيق نتايج نشان دهنده اثر منفي شوري بر روي كليه صفات مورد بررسي بود. نتايج نشان داد كه تيمار 15 درصد اختلاط آب دريا و آب شهري در مقايسه با ساير رژيم‌هاي مورد بررسي پس از تيمار شاهد داراي بيشترين ميزان وزن خشك ريشه و بوته، وزن هزار دانه و عملكرد در واحد سطح بوده ولي در صفت ارتفاع بوته بيشترين مقدار در تيمار 15 درصد اختلاط آب دريا و آب شهري مشاهده شد.
نتيجه‌گيري: نتايج نشان داد كه افزايش شوري از صفر به 15 درصد اختلاط آب دريا بترتيب وزن خشك اندام هوايي، وزن خشك ريشه، عملكرد و وزن هزار دانه را به ميزان 9/8، 9/9، 2/1 و 23/4 درصد كاهش داد. همچنين نتايج نشان داد كه روش اختلاطي، تا حد زيادي اثرات منفي ناشي از استفاده آب‌هاي شور به صورت خالص را كاهش داد.
چكيده لاتين :
Background and Objectives: Since the agriculture field is the main water consumer, using the approaches to increase water use efficiency is necessary. Due to the limited freshwater, farmers have to use exotic water, such as seawater. One of the management methods is the mixture use of freshwater and seawater. The goal of this study was to investigate the effect of different salinity levels on yield and yield components of Quinoa (Cv. Titicaca) in greenhouse condition.
Materials and Methods: In this study, the effect of five mixing use of seawater and freshwater evaluated on yield and yield components of Quinoa (CV. Titicaca). The research was done based on completely randomized design including 3 replications as pot planting in Gorgan University of Agricultural Sciences and Natural Resources during 2016. Research Station is located in north of Iran at 36° 51' N latitude and 54° 16' E longitude at the south-east corner of Caspian Sea and its height from sea level is 13.3 meters. Soil texture is silty clay. In this study, five irrigation regimes included (0, 15, 30, 45 and 60 percent mixture of sea and tap water). The seeds of Quinoa were planted at a depth of 2.5 centimeter in soil of each pot and were irrigated with tap water. Plants harvested after 6 months, shoot and root dry weight, plant height, yield and thousand kernel weights were measured. Physical and chemical properties of irrigation water and of soil were determined before experiment. The obtained data analyzed using statistical software of SAS (Ver. 9.0) and the means were compared using LSD test at 5 % percent levels.
Results: The results showed that effect of different salinity levels on shoot dry weight, plant height, yield and thousand kernel weights was significant at 1 percent level (P<0.01), but on root dry weight was significant at 5 percent level (P<0.05). In this study, all of these parameters decreased significantly with increasing water salinity. The result showed that the irrigation regime of 15 percent mixture of seawater and tap water compared to other regimes had the highest root and shoot dry weights, yield, and thousand kernel weights after control treatment. While, the 15 percent mixture of seawater and tap water irrigation regime had the highest plant height.
Conclusion: The results indicated that increasing of salinity levels from 0 to 15 percent mixture of sea and tap water resulted in redaction of shoot and root dry weight, yield and thousand kernel weights to 9.8, 9.9, 2.2 and 23.4 percent, respectively. The results showed that this kind of saline and fresh water mixture, in any way, has a high efficiency in reducing salt stress on plant.
