بررسي اصلاح و بازطراحي هيدروليكي فرآيند آبگيري در ايستگاه‌هاي پمپاژ آب كشاورزي (مطالعه موردي: ايستگاه پمپاژ ويس استان خوزستان)

Investigation of Hydraulic Modification and Redesigning of Priming Process of Water Pumping Stations (Case study: Veis Pumping station of Khuzestan province)

ايستگاه‌هاي پمپاژ آب كشاورزي به­دليل كاربردشان در اغلب شبكه‌هاي آبياري و زهكشي، عضوي مهم در انتقال و توزيع آب و افزايش بهره‌وري آب و انرژي در كشاورزي به ­شمار مي‌روند. بروز هرگونه مشكل براي اين تأسيسات، مشكلات بهره‌برداري و تلفات منابع را در كل شبكه به ­دنبال خواهد داشت. در اين تحقيق، تأمين نشدن رقوم مناسب در قسمت مكش پمپاژ يكي از مهمترين مشكلات بهره‌برداري ايستگاه‌هاي پمپاژ شناسايي شده است كه از پيامدهاي آن مي‌توان به از كارافتادگي پمپ‌ها، كاهش ظرفيت پمپاژ، زيان‌هاي اقتصادي و نارضايتي بهره‌برداران اشاره كرد. كاهش رقوم آب در قسمت مكش به دلايل مختلف روي مي­دهد مانند: بي­توجهي به شرايط هيدروليكي، نامناسب بودن موقعيت ايستگاه، يا تغيير در شرايط طبيعي رودخانه. به­هنگام بهره‌برداري، برخي از اين مشكلات به‌كمك روش‌هاي هيدروليكي مناسب و منطبق با شرايط منطقه قابل اصلاح و باز­طراحي ­هستند. در اين تحقيق، به‌طور موردي براي ايستگاه پمپاژ ويس، پس از شبيه‌سازي هيدروليكي آبگيري از رودخانه به‌كمك مدل هيدروديناميك سوبك، روش‌هاي علاج‌بخشي مناسب با تغيير در توپوگرافي رودخانه پيشنهاد و با روش اصلاحي در محل مقايسه شده است. تأثير پارامترهاي هيدروليكي مؤثر در زمان طراحي، مانند شيب كانال آبگير، فاصلۀ ايستگاه‌ پمپاژ از دهانۀ آبگير، تغييرات منحني سطح آب در زمان مكش پمپ و تغييرات رژيم دبي رودخانه بر ميزان افزايش رقوم سطح آب در كانال آبرسان به ايستگاه پمپاژ نيز بررسي شده است. بدين‌ترتيب، مشكل فرآيند آبگيري ايستگاه‌ پمپاژ ويس در زمان طراحي و بهره‌برداري ارزيابي و معيارهاي مناسب براي روش اصلاحي مورد نظر ارائه شده است.