تأثير آموزش كاركردهاي اجرايي عصبي شناختي بر گرايش به تفكر انتقادي دانش‌آموزان دوره اول متوسطه شهر تبريز

پژوهش كنوني با هدف تعيين اثربخشي آموزش كاركردهاي عصبي شناختي بر گرايش به تفكر انتقادي دانش‌آموزان دوره اول متوسطه شهر تبريز انجام گرفت. روش پژوهش كنوني از نوع «شبه آزمايشي» با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري تحقيق را تمام دانش‌آموزان پسر دوره اول متوسطه شهر تبريز در سال تحصيلي 961395 تشكيل مي‌دادند. روش نمونه‌گيري به‌صورت خوشه‌اي چندمرحله‌اي بود كه ابتدا از بين مدرسه‌هاي متوسطه دوره اول پسرانه، ۱۰ مدرسه و سپس از بين ۱۰ مدرسه، دو مدرسه با گروه آزمايش از يك مدرسه (30 نفر) و گروه گواه (30 نفر) هم از مدرسه ديگري (براي جلوگيري از انتشار عمل آزمايشي به آزمودني‌هاي گروه گواه) انتخاب شدند. به دانش‌آموزان گروه آزمايش، كاركردهاي عصبي شناختي در زمينه برنامه‌ريزي در 20 جلسه، انعطاف‌پذيري شناختي در 10 جلسه و تقويت حافظه كاري در 11 جلسه آموزش داده شد. براي جمع‌آوري داده‌ها از «پرسش‌نامه گرايش به تفكر انتقادي ريكتس» استفاده شد. داده‌ها با استفاده از آزمون آماري كوواريانس مورد تجزيه‌وتحليل قرار گرفتند. يافته‌ها نشان دادند كه اثربخشي آموزش كاركردهاي اجرايي عصبي شناختي در تقويت گرايش به تفكر انتقادي با ميزان اثر 0.369 مثبت تأييد شد و در ضمن در ارتباط با اثربخشي كاركردهاي اجرايي عصبي شناختي بر مؤلفه‌هاي گرايش به تفكر انتقادي، مؤلفه‌هاي خلاقيت و تعهد با تأثير مثبت گزارش شده است. اين در حالي است كه در مورد مؤلفه «بالندگي» تفاوت خاصي بين گروه آزمايش و كنترل مشاهده نشده است.