بررسي و مقايسه عامليت انساني و مؤلفه‌هاي آن در ميان دانشجويان دانشگاه فرهنگيان و دانشگاه دولتي

امروزه فرايند رشد افراد سنين 25-18 سال، به دليل كاهش حمايت نهادي، پروژه‌اي فردي شده و نيازمند عامليت انساني است. عامليت براي دانشجويان تربيت‌معلم، به دليل پيچيدگي‌هاي معلمي، بيش از ساير دانشجويان اهميت دارد. هدف اين پژوهش، بررسي و مقايسه ميزان عامليت و مؤلفه‌هاي آن در دانشجويان دانشگاه فرهنگيان و دانشگاه دولتي بود. اين پژوهش با روش زمينه‌يابي مقطعي روي نمونه‌اي شامل 700 دانشجوي كارشناسي اجرا شد. براي گردآوري داده‌ها از «مقياس چندوجهي شخصيت عامليتي كوته» (1997) استفاده شد. تحليل واريانس، الگوي پيچيده‌اي از يافته‌ها در مورد ميزان عامليت دانشجويان به دست داد كه در آن، سطح عامليت تابعي از تعامل بين نوع دانشگاه، جنسيت و سن بود. بين متغيرهاي نوع دانشگاه و سن در تعيين ميزان مؤلفه‌هاي منبع كنترل دروني و خودكارامدي تعامل مشاهده شد. سطح عامليت دانشجو معلمانِ هر دو جنس در بدو ورود به دانشگاه در سطح بالا، و در پسران بالاتر از دختران بود، اما در ادامه، عامليت دانشجو معلمانِ هر دو جنس كاهش يافته و به هم نزديك شد. اين وضعيت در دانشگاه دولتي برعكس بود. سطح منبع كنترل دروني و خودكارامدي دانشجو معلمان در ابتداي ورود به دانشگاه بالاتر از دانشجويان دولتي بود، اما در ادامه، سطح هر دو مؤلفه در دانشجو معلمان كاهش، و در دانشجويان دولتي افزايش يافت. از مقايسه روند تغييرات سطح عامليت و مؤلفه‌هاي آن در دانشجويان برحسب متغيرهاي جمعيت شناختي نتيجه گرفته شد كه حضور در دانشگاه تأثير قابل‌توجهي بر سطح عامليت و مؤلفه‌هاي آن نداشته و سطح عامليت و برخي از مؤلفه‌هاي آن در دانشگاه فرهنگيان محدود مي‌شود.