مباني فقهي، اخلاقي و ارتباطاتي مواجهه با اهانت به معصومان (ع)

از جمله مشكلات كنوني جوامع اسلامي يافتن بهترين راه مواجهه با اهانت‌هاي صورت گرفته به مقدسات است. براي كشف بهترين راه‌كارها در مواجهه با اهانت‌كنندگان به معصومان، يكي از روش‌هاي موجود بررسي مباني مواجهه با اهانت در آموزه‌هاي اسلامي است. پژوهش حاضر كوشش نموده است تا با بررسي مباني در سه حوزه مختلف، به اين سؤال پاسخ دهد كه مباني دخيل در كشف بهترين راه‌كارهاي مقابله با اهانت كدامند؟ اين سه حوزه عبارتند از: 1 مباني فقهي، حقوقي و حكومتي. 2 مباني اخلاقي 3 مباني فرهنگي و ارتباطي. از اين جهت توجه به هر سه حوزه مطرح شده و استفاده از مباني استخراج شده در اين سه حوزه مي‌تواند راه‌گشاي مشكل مطرح شده در بالا باشد. از‌اين‌رو مقاله حاضر با استفاده‌ از روش‌ متداول در پژوهش‌هاي فقهي با بررسي ادله‌‌ فقهي و مراجعه به آثار فقهاء براي دست‌يابي به پاسخ اين سؤال، مباني زير را براي راه‌كارهاي مقابله با اهانت مطرح نموده است: وجوب تعظيم شعائر، پرهيز از اشاعه اهانت، حفظ وحدت، اصل هدايت، عدم اغراء به جهل، ‌رعايت عدالت، رأفت حكومت اسلامي، حرمت وهن دين، اصل مقابله با فتنه و پرهيز از تقدس‌زدايي و جلوگيري از واژگوني ارزشي. اين مباني، زيربناي راه‌كارهاي مختلف مواجهه با اهانت قرار مي‌گيرد. توجه به اين مباني مي‌تواند علاوه بر جلوگيري از گسترش اهانت به معصومان زمينه انتخاب بهترين راه‌كار مقابله با اهانت‌كنندگان را در شرايط مختلف فراهم آورد. از‌اين‌رو مباني فقهي، اخلاقي و ارتباطاتي مواجهه با اهانت به معصومان مي‌تواند زمينه‌ساز يافتن بهترين راه‌كارهاي برآمده از آموزه‌هاي ديني در اين زمينه باشد.‌