بررسي تاريخي و تطبيقي چند واج ايراني در گويش بلوچي بمپوري

بُمپوري، گويش بلوچي رايج در شهر تاريخي بمپور در شهرستان ايرانشهر است كه بر اساس جديدترين تقسيم‌بندي‌ها، در گروه گويش‌هاي جنوبي اين زبان قرار مي‌گيرد. با توجه به اينكه زبان بلوچي از كهن­ترين زبان­هاي ايراني محسوب مي­شود و در تأثيرپذيري از زبان فارسي معيار تا حد زيادي محافظه­كار بوده، بسياري از گويش‌هاي آن، از جمله بمپوري برخي از ويژگي­هاي زبان­هاي كهن­­تر ايراني را در خود حفظ كرده‌اند.در مقاله حاضر برخي از واج‌هاي ايراني باستان كه سير تحول‌شان در اين گويش با دوره ميانه و جديد زبان‌هاي ايراني متفاوت بوده است، از جمله واكه‌هاي مركب /ai/، /au/، همخوان /v/ آغازي، همخوان‌هاي /f/، /x/ آغازي و مياني، همخوان‌هاي /p/، /t/، /č/، /d/، /k/، /g/ مياني و خوشه‌هاي همخواني /ϑr/، /*dz/، /št/ و /*hv/ مورد بررسي قرار مي‌گيرند و amp;nbsp;وجوه تشابه يا تفاوت آن­ها با واج­هاي دوره باستان، ميانه و نو ايراني مشخص مي‌گردد، علاوه بر اين، به فرايند گردش واكه‌اي و پيشين‌شدگي واكه‌اي در اين گويش پرداخته مي‌شود. در گام بعد هر كدام از واج‌هاي مورد نظر در اين گويش با دو گويش بلوچي همجوار، يعني دلگاني و لاشاري مقايسه مي‌شوند و در پاره‌اي از موارد نيز مقايسه‌هايي با زبان رودباري كرمان صورت مي‌گيرد.