ارائۀ مدلي از نقش تجربيات معنوي و هوش هيجاني بر تاب‌آوري دانشجويان (مطالعه موردي: دانشجويان دانشگاه سمنان)

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطۀ تجربيات معنوي و هوش هيجاني با ميزان تاب‌آوري در بين دانشجويان دانشگاه سمنان در نيمسال اول سال تحصيلي 95-94 انجام شد. روش: پژوهش حاضر از نوع توصيفي همبستگي است. جامعۀ آماري دانشجويان دانشگاه سمنان (13089 نفر) بودند كه با استفاده از فرمول كوكران نمونه‌اي به تعداد 384 نفر با روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي انتخاب شدند. ابزارهاي اندازه‌گيري شامل پرسشنامه‌هاي تجربيات معنوي(غباري بناب، غلامعلي و محمدي، 1384)، تاب‌آوري(كانر و ديويدسون، 2003) و هوش هيجاني(شات و همكاران، 1998) بود. براي بررسي اين رابطه از روشهاي آماري همبستگي پيرسون و رگرسيون گام به گام استفاده شد. يافته‌ها:بين تجربيات معنوي و هوش هيجاني با تاب‌آوري رابطۀ معناداري وجود دارد. همچنين هوش هيجاني و تمامي مؤلفه‌هاي تجربيات معنوي(به جز تجربيات سلبي) مي‌توانند تاب‌آوري را پيش‌بيني كنند. نتيجه‌گيري: دانشجوياني كه از تجربيات معنوي بيشتر و هوش هيجاني بالاتري برخوردار باشند، تاب‌آوري بيشتري در مقابل سختي‌ها و مشكلات زندگي و تحصيلي و در شرايط پر خطر خواهند داشت