بررسي رابطۀ علي بين اخلاق كار اسلامي و خلاقيت، با توجه به اثرات ميانجي توانمندسازي روان ‌شناختي و احساس انرژي

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسي رابطۀ علّي بين اخلاق كار اسلامي و خلاقيت، با در نظر گرفتن نقش ميانجي توانمندسازي روان‌شناختي و احساس انرژي در ميان اعضاي هيئت ‌علمي بود. روش: به منظور انجام اين مطالعه نمونه‌اي به حجم 196 نفر عضو هيئت ‌علمي به روش نمونه‌گيري طبقه‌اي از اعضاي هيئت ‌علمي دانشگاه اروميه انتخاب شدند. داده‌ها از طريق پرسشنامه‌هاي استاندارد انرژي در كار، خلاقيت در كار، توانمندسازي روان‌شناختي و اخلاق كار اسلامي جمع‌آوري شد. همچنين، به منظور ارزيابي روابط بين متغيّرهاي مكنون و اندازه‌گيري‌شده در الگوي مفهومي، از مدل معادلات ساختاري استفاده شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه اخلاق كار اسلامي با خلاقيت، توانمندسازي روان‌شناختي و احساس انرژي رابطۀ مثبت و معنادار دارد. همچنين، رابطۀ بين اخلاق كار اسلامي و خلاقيت از طريق توانمندسازي روان‌شناختي و احساس انرژي در كار ميانجي‌گري مي‌شود. به عبارتي؛ اخلاق كار اسلامي از طريق توانمندسازي روان‌شناختي و احساس انرژي در كار موجب تقويت خلاقيت اعضاي هيئت ‌علمي مي‌شود. نتيجه‌گيري: توانمندسازي روان‌شناختي و احساس انرژي در كار، رابطۀ بين اخلاق كار اسلامي با خلاقيت را تحت تأثير قرار مي‌دهند. اين نتايج بر ضرورت بازشناسي نقش ميانجي اين دو متغيّر در بررسي رابطۀ علّي اخلاق كار اسلامي با خلاقيت تأكيد مي‌كند.