طراحي و آزمون الگوي علّي رابطۀ بين سبك زندگي اسلامي، خردمندي و هوش اخلاقي با گرايش به رفتار پر خطر: نقش واسطه‌اي بهزيستي روان‌شناختي

هدف: پژوهش حاضر با هدف ارائۀ الگوي علّي رابطۀ سبك زندگي اسلامي، خردمندي و هوش اخلاقي با گرايش به رفتار پرخطر با نقش ميانجي بهزيستي روان‌شناختي انجام شده است. روش: اين پژوهش از نوع توصيفي همبستگي از طريق الگويابي معادلات ساختاري(SEM) است. جامعۀ آماري پژوهش، كليۀ دانشجويان دانشگاه محقق اردبيلي در سال 98-1397 بودند كه 373 نفر با روش نمونه‌گيري تصادفي خوشه‌اي چند مرحله‌اي به عنوان نمونه انتخاب شدند.به منظور جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه‌هاي سبك زندگي اسلامي، خردمندي، هوش اخلاقي دانشجويان، خطرپذيري و بهزيستي روان‌شناختي استفاده شد. يافته‌ها: دربارۀ شاخصهاي برازندگي در مدل معادلات ساختاري فرضيۀ اصلي، مي‌توان گفت مقدار خي‌دو در مدل معادلات ساختاري در سطح خطاي 5 درصد معنادار و نسبت خي‌دو به درجۀ آزادي در مدل معادلات ساختاري فرضيۀ اصلي با توجه به ملاك مدّ نظر، بيانگر برازش مناسب مدل است. بين گرايش به رفتارهاي پر خطر و سبك زندگي اسلامي، خردمندي و هوش اخلاقي به صورت مستقيم و غير مستقيم، از طريق بهزيستي روان‌شناختي رابطه وجود دارد. نتيجه‌گيري: اين مدل مي‌تواند الگوي مناسبي براي شناسايي عوامل دخيل در رفتار پر خطر دانشجويان باشد و نتايج آن در راستاي برنامه‌ريزي براي كاهش گرايش به رفتار پر خطر در دانشجويان استفاده شود.