رويكرد شخص‌ گرا به تربيت اخلاقي و اهداف آن

هدف اين مقاله، شناسايي و تحليل اهداف تربيت اخلاقي شخص‌گرا مي‌باشد. براي نيل به اين هدف، از روش بازسازي شدۀ قياس عملي فرانكنا استفاده شده است. مطالب در دو بخش عمدۀ «هدف غايي» و «هدف مياني» تربيت اخلاقي شخص‌گرا ارائه شده‌اند. يافته‌هاي اين مطالعه حاكي از آن است كه هدف غايي تربيت اخلاقي شخص‌گرا، «شخص شدن» است. شخص شدن، بيان‌گر رشد و كمال متربّي است. شخص شدن، پاسخي شخص‌گرا به بايدهاي حياتي متربّي است. در واقع، حفظ حيات و كسب خوشبختي در گِرو شخص شدن و نيل به حيات شخصي است. مفهوم شخص، دلالت و اشارت اخلاقي دارد. متربّي كه شخص مي‌شود، حيات اخلاقي را در خود متجلّي ساخته است. حيات اخلاقي شخص، مضموني فضيلت‌‌محور دارد. بر اين اساس، هرگاه متربّي به مقام شامخ شخص دست پيدا كند، در واقع، فضيلت‌مند است و خود را به فضايل اخلاقي متخلّق ساخته است. بر اين اساس، هدف مياني تربيت اخلاقي شخص‌گرا، پرورش فضايل اخلاقي در متربّيان است. اين هدف، تربيت اخلاقي شخص‌گرا را در چارچوب رويكرد تربيت اخلاقي فضيلت قرار مي‌دهد. با وجود اين، به‌واسطۀ مباني فلسفي شخص‌گرايي، تربيت اخلاقي شخص‌گرا، قرائت ويژه‌اي از تربيت اخلاقي فضيلت‌محور ارائه داده است. برخلاف ساير تقريرهاي مربوط به تربيت اخلاقي فضيلت‌مدار، تربيت اخلاقي شخص‌گرا، قوانين و اصول اخلاقي را در چارچوب فضايل و ملكات اخلاقي قرار مي‌دهد. علاوه بر اين، در اين رويكرد به نقش آزادي انتخاب در تربيت اخلاقي متربّيان بسيار توجه شده است.